Groundhog Day iedereen kent die film wel. Dag in dag uit gebeurt exact hetzelfde, de hoofdpersoon gaat er op een gegeven ogenblik gebruik van maken. Zelf hoop ik vanmiddag op weg naar de polder een beetje op een groundhog day effect. Ik wil graag revanche voor het verspelen van de grote schubkarper half december, Daarnaast startte ik vorig jaar in deze polder mijn seizoen met twee karpers en dat wil ik ook wel herhalen Zoals altijd heb ik vanochtend, een uurtje of vier voordat ik ging vissen, een mengsel van mini particles in de duiker gestrooid. Als ik met mijn hengelspullen de wetering volg die naar de duiker loopt zie ik op verschillende plekken actief jongbroed in de kanten het sterkt het vertrouwen in deze dag. Vertrouwen dat ik totaal niet meer heb in de onderlijntjes die ik een tijdje geleden knoopte. In eerste instantie dacht ik dat een breuk de grote schub deed wegkomen maar later bleek dat met niet al teveel kracht de haakknoop gewoon losgetrokken kon worden. Ik snap er niets van want de knoop die ik gebruik, gebruik ik al jaren en heeft me nog nooit in de steek gelaten. Gisteravond twijfelde ik om nieuwe te knopen en met secondelijm de knopen te versterken maar na de hoge temperaturen van de afgelopen dagen denk ik dat de dunne nylon lijn soepel genoeg zal reageren om een goede aaspresentatie te geven. Bij de stek aangekomen kost het me niet veel tijd om het pennetje in de duiker te zetten en mijzelf te installeren. Als het gaat zoals vorige keer zal de pen al snel de eerste tekenen van actieve vis doorgeven. Ik kijk naar dat pennetje en zie hoe ik het gisteravond even tussen de vingers pakte. Bij het opruimen kwam ik een bakje ‘vergeten’ pennen tegen, dit is een alleraardigst exemplaar. Draagt weinig lood, staat als een huis en heeft een duidelijke eenkleurige antenne. Die antenne komt net als vorige keer al snel in beweging, een sloom zakkertje; karper. Daarna is het toch wel lang stil, ik voel een lichte twijfel opkomen, is de nylonlijn toch te stijf? Om rustig te blijven reik ik naar achteren om de thermoskan koffie te pakken. Als ik hem uit mijn tas vis zie ik dat de pen over het water begint te lopen. Hij zakt niet, hij stijgt niet maar loopt in één tempo duidelijk naar links weg. Iets in de lijn, nee, aanslaan maar. De aanslag levert niets op, misschien een lijnzwemmer? Ik zet een nieuw stukje smac op de haak en leg weer in. Bakkie koffie, lekker hoor. De pen komt weer in beweging. Een drukkertje, een tikje, er is duidelijk activiteit. Daarna een opsteker die eeuwig lijkt te duren. Ik sla aan en voel net als vorige keer een karper nerveus zigzaggend de duiker uitzwemmen. Een jong spiegeltje, houd het midden tussen de twee spiegels van vorige keer. Al snel ligt hij proestend in het net. Voordat ik hem onthaak kruip ik eerst nog even richting de duiker om een beetje voer bij te strooien. Daarna til ik het karpertje uit het water en onthaak hem. De vis is wat bleekjes, bijna geen schubje, een kale Duitser. Tegenwoordig worden er bijna altijd van die vrij kale vissen uitgezet. Niet vreemd want de vissen worden toch voornamelijk voor consumptie gekweekt, hoe minder schubben hoe beter. De vissen zijn genetisch zo samengesteld dat ze snel in gewicht toenemen. Dit wordt door veel vissers prettig gevonden maar ik vraag me weleens af of deze ‘kwaliteiten’ niet een keerzijde hebben? Hoe goed zullen deze vissen kunnen tegen extreme winters, zullen ze net zo eenvoudig oud worden als andere kweekvissen? De tijd zal leren maar ik heb er vooralsnog mijn twijfels over. Na het terugzetten van de vis pas ik de voorbereiding op een volgende aanbeet ten opzichte van vorige keer iets aan. Toen was het net niet te pakken te krijgen toen de grote schubkarper schepklaar naar adem lag te happen. Ik verspeel wel vaker een vis maar het beeld van deze karper heeft de afgelopen weken op mijn netvlies vastgelijmd gezeten. Als er nu weer snel na de eerste één van de oude garde aanbijt ben ik er klaar voor. Een aantal van die vissen van de "oude garde" zijn in mijn hoofd de revue gepasseerd op de weg hiernaartoe. Na de verschillende sterftes ben ik benieuwd welke vissen er zoal overgebleven zijn. In het voorjaar van 2012 zag ik meerdere grote schubkarpers zwemmen, maar van de grote spiegels geen teken. Groundhog Day gaat niet helemaal op want de tweede aanbeet laat langer op zich wachten dan een krappe maand geleden, ik zit toch zeker tien minuten te wachten als de pen even opsteekt om daarna weg te zeilen. Ik sla aan en voel de bekende zak zand, wat een verschil met de eerste aanbeet, de hengel wordt met een een niet te stuiten gewicht krom getrokken en de vis loopt rustig door de slip heen een meter of vier de duiker in. Ik hoor een enorme waterverplaatsing als hij diep in de duiker een raam slaat en met tegenzin mijn kant uitkomt. Als de vis rustig langs de bodem de duiker uitzwemt verhoog ik de druk. Ik zie de flank van een spiegel en weet meteen dat ik deze vis eerder ving. Ik word zenuwachtig en ben bang de vis te verspelen. Het net hangt al in het water maar de vis blijft gestaag langs de bodem heen en weer zwemmen. De hoepelronde hengel lijkt hem niets te doen. Als ik harder trek dan trek ik het draad van de slip af, dit gewicht ga ik met deze lijn niet even naar boven takelen. De vis zwemt richting de waterkruising die kort na de duiker ligt en slaat linksaf. Ik gris het net mee en volg de vis. Verderop kruip ik in de kant en zak op mijn knieën. Af en toe tikt de slip als de vis rustig wat verder weg zwemt. Toch keert hij steeds vrij snel, echt lange runs maakt hij niet. Ik voel me Donald Duck met op de ene schouder een duiveltje, op de ander een engeltje. Het duiveltje vind dat ik de boel moet forceren het engeltje maant me tot rust. Ik heb voldoende Donald Ducks gelezen om te weten dat ik het duiveltje moet negeren maar ik sta wel te trillen van de spanning. Ik weet niet hoelang het duurt maar uiteindelijk ligt de vis schepklaar voor me, voorzichtig het net eronder, hij is binnen. Pffff, toen ik wegging twijfelde ik welke hengel mee te nemen, deze of een iets zwaardere. Deze lichte glasstok geeft je bij dit soort vissen soms een machteloos gevoel maar de vis is wel prachtig afgedrild. Op de kant wip ik zonder enige moeite het haakje los. Meten levert een centimeter minder op dan drie jaar geleden (november 2009), 88cm, het gewicht is iets lager, een ruime 28 pond. Wat een prachtvis, ik bekijk hem nog een keer en laat hem dan rustig terugglijden in het water. Hij geeft een flinke klap met zijn staart wat mij een koude douche oplevert. Ik vervang wat draad en vis weer verder. Ik heb nog maar een uurtje gezeten, wie weet zit er nog meer in. Nog één keer komt de pen in beweging maar het zet niet door. Wel komt er een uur later een zwanenpaar onder de duiker doorgevlogen, net bijtijds kan ik de hengel binnenhalen anders had ik waarschijnlijk een zwaan gehaakt. De eerste van het stel vliegt enkele decimeters langs me heen, de tweede ziet me bijtijds en land in de duiker, wat een kabaal. Ik zit hierna nog even maar ben niet verbaasd dat er geen aanbeet meer volgt.
0 Comments
|
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|