Het kijken naar het pennetje van vorige week smaakt naar meer. Ik zoek vandaag een soortgelijke stek in de polder. Een plek die op een kleine ruimte veel mogelijkheden biedt. Ook hier is er een brede duiker met hoge kanten. Een ijzeren, roestbruine beschoeiing blikt het water in. Onder de beschoeiing liggen basaltblokken in het water. Door de altijd aanwezige trek is er veel ruimte tussen de basaltblokken, het is zaak je te zorgen dat je aas hier niet tussen vast komt te zitten. Ik maak op mijn kleine domein drie voerplekjes. Eén op het diepe deel net voor de ingang van de duiker en links en rechts van de duiker precies op de plek waar de ijzeren beschoeiing op volledige breedte van de tocht komt. Ik begin op de stek voor de duiker. Het is er redelijk diep en stroomt hard. Met moeite hou ik het pennetje op zijn plek. Af en toe zijn er bewegingen op de pen die niets met de stroming te maken hebben; er is al vis actief! Na drie kwartier besluit ik dat dit hem niet gaat worden. Met de stijgende temperaturen is de kans groter dat de vissen ondiepe stukken opzoeken waar het minder hard stroomt. Ik ga na het eerste stekje dat onder de kant ligt. Het stroomt hier inderdaad een stuk minder hard en al snel zit er slome beweging op de pen. Soms wordt hij even mee- of onder getrokken. Rustig wachten maar. Na een serie opstekertjes en wegzakkertjes die te kort duren om op te slaan besluit ik even op te halen. Blijkbaar heeft op dat moment een karper bedacht het aas te pakken want ik stuit op een bonkende weerstand. Zonder de druk van de lijn te halen geef ik een tik om er zeker van te zijn dat de haak gezet is. Sloom komt de vis naar boven toe, de kou zit er blijkbaar nog in. Ik pak mijn net en steek het naar beneden in het water. Het is er langs de kant vrij ondiep en ik kan het net met de steel tegen de ijzeren beschoeiing rustig laten staan. De karper beseft nu toch dat er iets loos is en zoekt traag dieper waterlagen op. Soms tikt de slip even maar hij draait vooral rondje na rondje onder de top. Als hij eindelijk ondiep komt wil ik het net verder het water insteken om hem te scheppen. Tot mijn schrik laat de steel los van de schroefdraad op het spreidblok. Het net valt naar beneden ik sta stomverbaasd met de steel in mijn hand. Wat nu? Ik laat me op mijn knieën zakken en hou met mijn rechterhand de hengel vast, in mijn linkerhand heb ik de steel van het net. Ik probeer én druk op de vis te houden én ondertussen de netsteel onder het spreidblok te duwen om het net omhoog te liften. Met een hoop gehannes lukt het me de vis aan de lijn te houden en het net uit het water te krijgen. Ik loop daarna naar het laagste punt van de beschoeiing, maar ook daar sta ik nog ruim 60 centimeter boven het water. ik zak op mijn knieën en leg het net in het water. ik hoop dat ik de vis erboven kan krijgen. De karper ondertussen heeft de gebeurtenissen niet rustig afgewacht maar heeft een tweede portie energie gevonden. Met een hoop moeite krijg ik hem tot vlakbij het net maar het lukt niet hem erboven te krijgen. Als ik naar achterstap in de hoop de vis boven het net te krijgen zakt mijn been tussen de beschoeiing en de kant een eind weg; blijkbaar is er een holle ruimte tussen. In mijn schrik laat ik het net weer los, gelukkig kan ik het vanaf hier als ik op mijn buik ga liggen pakken. Weer lukt het om het net te pakken en de druk op de vis te houden. Na nog enkele onbeduidende rondjes lukt het eindelijk de vis boven en dan ook in het net te krijgen. Pfoeh, heel warm is het niet maar voordat ik de vis op de kant til wrijf ik het zweet even van mijn voorhoofd. Even later ligt er een prachtige schubkarper op de kant, voor deze polder een topper met zijn 72 centimeter en 13,5 pond. Niet heel veel later mag hij weer zwemmen. Ik scheur een stukje papier uit mijn notitieblokje en draai dit om de schroefnaad van het spreidblok. Ik draai de netsteel erop, niet perfect maar wel stevig genoeg voor vandaag. Eigenlijk belachelijk dat een schroefdraad van een vrij duur net het na 2 jaar al begeeft…… Op naar de andere kant van het water. Hier liggen geen basaltblokken, wel hangen er takken van hoge bomen een meter boven het water. Al vrij snel na het neerzetten van de pen is er weer slome beweging. Na twintig minuten heb ik het idee dat de vis het aas meerdere malen heeft opgepakt zonder het echt te nemen. Na de afgelopen weken weer wat vaker de verslagen van Co Sielhorst op Total Fishing te hebben gelezen denk ik meteen aan hoe subtiel hij zijn aas probeert aan te bieden en vooral het succes dat hij ermee heeft. Omdat ik vandaag in eerste instantie midden in de stroming wilde gaan vissen heb ik een extra ankerloodje op de lijn geplaatst. Ik zet al de loodjes een halve meter hoger en hoop dat ik hierdoor zonder opnieuw te moeten optuigen de vis tot een aanbeet kan verleiden. Er is nu een ruime 70 centimeter draad tussen het haakje en het eerste loodje. De wat zwaardere kapucijner vervang ik voor een lichtere kikkererwt. Ik leg weer in. Vijf minuten later wordt de pen even omhoog gedrukt om daarna hard weg te lopen. Ik sla vast op een massieve weerstand. Er volgt een lange dril die zich op een klein oppervlak afspeelt. Als ik de vis voor het eerst zie besef ik me dat hij een stuk groter is dan de eerste. Als de karper voor de tweede keer op zijn zij gaat steek ik het net eronder. Ik til hem op de kant en bewonder een oud uitziende schubkarper. Tot nu toe heb ik in deze polder geen vissen boven de 72 centimeter gevangen, deze doet daar 10 centimeter bovenop! Het gewicht stel ik vast op 18,5 pond.
Al veel eerder dan ik had verwacht zit ik weer op het stekje aan de overkant waar ik de eerste karper ving. Ik glim van geluk in het steeds langzaam sterker doorkomende zonnetje; wat is dit toch heerlijk. Zo’n mooie trage dril, die steeds naar het water knikkende hengeltop, voelen wat de vis doet en hierop reageren; echt met geen woord te beschrijven. Weer is er beweging, kan het niet op vandaag? Ja het kan op want als ik een keer tussendoor ophaal zit er een flinke tak aan de haak, hierna is de beweging verdwenen, blijkbaar is de vis geschrokken? Ik blijf nog even zitten, nagenieten van deze mooie ochtend; ik kan er weer tegenaan de komende week!
0 Comments
|
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|