Hoe makkelijk kan het zijn? Thema voor mij de afgelopen weken is dat we er wel heel erg goed in zijn om dingen moeilijk te maken. Blijkbaar is het eenvoudiger om moeilijk te maken dan makkelijk? Vanavond is het makkelijk, eenvoudiger gaat het simpelweg niet worden. Autootje parkeren, laarzen aan, schoudertasje om, netje, hengel en klaar. Net nadat ik het weiland in ben gelopen komt er een auto aanrijden? Dat is gek, de boer, die zou toch wel zijn trekker of quad nemen? De auto stuurt op me af, bestuurder is lid van de jaagvereniging. of ik verderop even niet over de loopplank wil lopen, heeft hij net geteerd en moet even drogen. Gezien zijn postuur valt er voldoende te jagen in deze polder. Zijn teerkarwei gooit wel mijn planning wat in de war. Ach, eenvoudig houden maar en concentreren op wat wel mogelijk is. Na tien minuten ben ik op de plek waar ik wil starten. Tegenover me een duikertje, als ik ga zitten zie ik aan de andere kant het water dat de polder wordt ingepompt uit de rivier. Lekker vers en fris rivierwater wat voor een mooie trek zorgt. Ik strooi een minimum aan voer en tuig op. Simpel houden maar weer. ik kijk in mijn pennendoos en kies voor een slank licht exemplaar. Mooi pennetje, kreeg hem afgelopen weekend cadeau van iemand tijdens de penvisochtend in Middelburg. Gewoon zomaar, erg leuk. Pennetje staat prachtig op 1 loodhagel van 0,4 gram, haakje eronder en vissen maar. Laatste tijd weer eens mijn manieren kritisch belicht en dan vallen er meteen dingen op, dingen die erin sluipen, als je er niet op let merk je er niks van. Als je af en toe de tijd neemt om boven jezelf uit te stijgen en niet allerlei omgevingsfactoren de schuld van 'niet succes' te geven blijf je je ontwikkelen. Mijn conclusie was dat ik teveel voerde, in ieder geval meer dan eerder. Voer nu weer minder, wel vaak een handje erbij nadat ik van plek wissel, bevalt goed. Bijkomend nadeel is dat ik te grote porties in de vriezer heb liggen, pas ook weer een restant voer over na een ochtendje vissen. Van dat nadeel een voordeel gemaakt, even ertussenuit om het voer op te maken. Leverde twee mooie spiegels op. Was zonde geweest dat voer weg te kieperen. Pennetje waggelt op de rand van het stroomnaadje, af en toe een tik van witvis. De sloot lijkt uitgestorven. Bij mij in de buurt wel af en toe minibelletjes. Met het warme weer van de afgelopen dagen heb ik een goed gevoel over deze stek. Het frisse rivierwater brengt zuurstof en voedsel mee, wat wil je nog meer? Na drie kwartier haal ik de boel eruit. Teer is als het goed is gedroogd, tijd om plan B uit te voeren. Via hekken en loopplanken loop ik door de lappendeken van verschillende groentinten. Kom uiteindelijk uit bij de oude middenwetering, vroeger liep die door de hele polder heen. Nu zijn er nog drie afzonderlijke delen over. Ondiep, troebel water. Enorme prutbodem. Ik maak drie stekjes op hoekjes waar slootjes uitkomen op de wetering. Daarna in omgekeerde volgorde terug via de loopplanken en hekken. Half uur nadat ik de pen uit het water haalde ben ik terug bij de hengel, inleggen maar weer. ik wil nog een half uurtje zitten en dan naar de nieuwe stekken. De tikjes van witvis zijn verdwenen; voer weg; snoek in de buurt; karper op de stek? Ik weet het niet maar na tien minuten strooi ik een paar voerdeeltjes bij. Niet lang daarna wat bellen en een paar tikken op de pen. De tikken gaan over in walmende beweging. Een lijnzwemmer en dan een rustig wegzakkend pennetje. Ik sla aan, onder water een trage reactie, zwemt naar mijn kant en versnelt dan. Slip begint te lopen en stopt niet meer. Ik loop mee voor het geval de vis de iets verderop liggende sloot in wil duiken, lijkt hij ook even te doen maar versnelt dan voor de sloot langs. ik hou de hengel laag en trek maar hij is niet te stoppen. Ik draai de slip wat vaster en leg mijn vinger op de spoel, meer druk zal lijnbreuk opleveren. maakt geen verschil, de vis stormt door. Komt halverwege het volgende weiland tot stilstand. Ik probeer hem mee te trekken maar hij wil niet keren, kost veel moeite, dan komt er toch een lomp gewicht mijn richting uit. Zo goed en kwaad als het gaat probeer ik de vis te sturen zodat hij niet teveel vuil oppikt. Lukt aardig. Als de vis het slootje is gepasseerd loop ik terug, leg snel het net het water in. De karper maakt van die gelegenheid gebruik om zich in een plantenbos vast te zwemmen. gekke hoek in de lijn en spannende momenten. Ik geef druk, rustig maar constant, er zit weer beweging in. Niet veel later braakt het water een grote schub uit, net eronder en binnen. Twintig minuten later zet ik me neer tussen het hoge gras en terwijl om me heen de uitgebloeide halmen door de lage zon in goud veranderen zit ik me te verwonderen. Te verwonderen om het kleine en simpele geluk dat me weer eens ten deel is gevallen. Tijdens de tocht naar de nieuwe stekken heb ik een paar keer heel hard geroepen in de groene leegte; moest er blijkbaar even uit. Nu zak ik weg in het niets en ben stil.
In de ondiepe blubberwetering is veel vis actief, brasem, brasem, brasem maar ook karper. Ik vang een diepgebronste brasem en voel de concentratie wegvloeien, vermoeidheid komt er direct voor in de plaats. Ik zit op een betonnen bruggetje en zie de zon zakken, Pennetje is al even uit het water, het is eenvoudigweg mooi geweest.
2 Comments
Job Kneppers
2/10/2017 07:07:22 pm
Andries, ik ben een fanatieke penvisser en lees alles wat los en vast zit en ontdek pas sinds vandaag jouw blog. Ik geniet en herken en waardeer van alles.
Reply
Andries Hoekstra
2/10/2017 09:50:03 pm
Hoi Jop,
Reply
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|