Het is veel te lang geleden dat we samen op pad zijn geweest. Kwam er gewoon niet zo van, paar afspraken die toch niet pasten, vakanties, dat soort dingen. Toch is het dan alsof we elkaar elke dag zien, pakken de draad op waar we waren gebleven; familie- en karperpraat. Michael heeft een poldertje uitgekozen, ik ken het van de kaart, weleens mijn oog op laten vallen, nooit van gekomen. Michael was er in het najaar, veel karper van klein formaat. Lekker om een paar "wintervissen" te vangen. We gaan op pad, netstok mee om bij bruggetjes te prikken, kijken hoe diep en of het een harde of zachte bodem is. We lopen over het weggetje, links en rechts de sloot, ja sloot, heel veel groter is het water niet. De eerste bruggetjes waar we prikken is het ondiep en zacht. In de kanten resten van onderwatervruchten waar de watervogels zich aan tegoed hebben gedaan; weten we ook meteen wat de karper op zijn menu heeft staan. Hoe verder we lopen hoe meer de diepte toeneemt, aan één van de twee kanten ook steeds mooie harde bodem. Helemaal aan het einde twee topstekken. Een lange, diepe, donkere tunnel onder de weg door de wijk in en een doorgang onder het weggetje richting de sloot waar aan het einde het gemaal staat. Mooie diepe kuil die, voor zover het klopt, waarschijnlijk vol ligt met mosseltjes. Om het voer te laten sudderen rijden we even naar een heldere vaart en proberen een snoek te verleiden; dat lukt niet. Ruim een uur na voeren zijn we terug. Altijd spannend, zal het wat worden? We vissen dicht bij elkaar, pennetjes op een krappe meter afstand voor het donkere hol, Michael links strak tegen de muur, ik rechts. Al snel krijgt Michael een aanbeet, ik zie het pennetje wegzakken en Michael slaan. Een trage dril, vis wil steeds de duiker in, mooie donkere vis, lekkere start van de dag. Kletsend lopen we door naar de volgende stekken. liggen wat verder van elkaar, Michael voor overhangende struiken, ik een bruggetje. Ik zit op het beton en kijk naar het pennetje. Ik pak er een bak koffie en boterham bij. Precies op dat moment de aanbeet, ik twijfel en sla veel te laat; mis. Snel haak weer beazen en opnieuw inleggen. Op het moment dat Michael komt aanlopen een nieuwe kans en nu wel raak. Polderrakker die lekker woest door het water vliegt. Bij de diepe kom achter het smalle tunneltje zitten we weer dicht bij elkaar. Bij mij al snel beweging, duurt lang, dan toch een hele trage aanbeet. Na de aanslag visje meteen boven water, komt zo het net in. Verderop mis ik een volgende aanbeet, stofwolk laat zien dat de vis gevlogen is. Bij Michael getreuzel maar het zet niet door. Bijna alle stekken beweging. Het is een winterdag maar voelt als voorjaar. Helpt ook wel dat het blijkbaar bulkt van de vis in deze polder. Kans is wel groot dat het gemiddelde formaat niet voorbij de 60 centimeter komt. Vinden we niet erg, zo af en toe een ochtend met lekker veel beweging is wel heel leuk. We zijn weer bij de diepe kom aangekomen. In mijn ooghoeken zie ik de pen van Michael wegvliegen, kort is er contact, dan los. Lijnzwemmer; ja. Paar minuten erna weer een aanbeet, ook nu een stevige weerstand en als de vis wat vreemd naar de kant zeilt weten we genoeg. Ik loop erheen en schep, ondertussen Michael van ongezouten commentaar voorziend, ik sluit af met "valsgehaakte tellen niet mee". "Echt wel" zegt Michael, als we willen onthaken blijkt de vis al los te zijn. "Hij was helemaal niet valsgehaakt" lacht Michael. We hebben pret op onze eigen manier. De tijd is weer veel te snel gegaan, voordat we moeten stoppen willen we nog even naar het donkere winterhol waar Michael de eerste van de dag haakte. We wandelen er rustig heen. Ik heb al ingelegd, Michael is nog bezig een verse kikkererwt op de haak te zetten. Het is miniem maar ik krijg een tikje, als je niet vaak vist dan zie je het waarschijnlijk niet, zo subtiel. Twee paar ogen kijken strak naar het pennetje, niet veel later zakt het iets, komt omhoog, zakt weer wat, komt weer omhoog om dan rustig weg te zeilen. Na de aanslag voel ik meteen dat het andere koek is, trek de hengel krom op een gewicht dat niet heel veel doet maar waar ik ook niet zomaar beweging in krijg. Met tegenzin komt de vis uit het tunneltje, al snel zien we hem; ja zeker andere koek. Vis sjort ervandoor, wil terug naar zijn donkere hol. Half pondertje gaat hoepelrond, en ik bedenk me dat 18/100e niet heel veel is. Gelukkig heb ik de ruimte en is het water schoon. Toch ben ik blij als de vis vrij snel het net in komt; toch niet alleen polderknollen dus. We hebben nog één stek te gaan. Ik laat het voor wat het is. We kletsen nog wat, ging allemaal wel erg makkelijk vandaag. Tijd ging weer veel te snel, zeker nu het zo lang geleden was dat we samen op pad waren geweest.
Stevige hand, laatste woorden, op naar de volgende keer.
4 Comments
|
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|