Ik eindigde er mijn laatste blog mee, dit jaar zal er minder tijd zijn om te vissen. Afgelopen januari gestart met een tweejarige opleiding. Ik merk nu al dat het bloggen er ook bij in schiet. Probeer toch altijd wel iedere maand wat te schrijven, dat haal ik vaak al niet, maar zal dit jaar tevreden zijn als ik zes blogs schrijf. Blog vooral om mijn eigen gedachten een plek te geven maar ben me ook bewust dat er een redelijke trouwe groep lezers is. Dat vind ik dan toch lastig, liefste zou ik wat regelmatiger iets nieuws te lezen aanbieden maar het is even niet anders. Het minder kunnen vissen merk ik ook, vooral de wat langere dagen maken lukt nu even niet. Weet nog niet precies hoe nu de belasting school/thuiswerk gaat zijn en loop nu ik nog in de start zit liever een stapje te hard zodat ik straks het wat meer los kan laten dan andersom. Er is natuurlijk wel gewoon gevist want hoe druk ik het ook heb, voor vissen maak ik altijd ruimte, zou het simpelweg niet willen missen. De start van het nieuwe jaar ligt alweer even achter me, voelt altijd als een nieuwe, schone bladzijde om aan te beginnen. Voor mijn logboekje geldt dat letterlijk; jaartotalen opmaken en nieuw jaar starten. In december is de tijd genomen om wat van die gegevens in een excel overzicht te zetten en dat levert direct weer hele leuke inzichten op. Kom ik straks met wat plaatjes op terug. Al snel in het nieuwe jaar een dag op pad samen met Michael. We kiezen voor een stadswater. Het is veel te warm voor een januaridag, we verwachten dat de vis los is. Ten opzichte van de eerste keer dat we hier visten pakken we een ander stuk van het stelsel, zo krijgen we snel inzicht in de verschillende mogelijkheden die het omvangrijke water heeft. Aan het einde van zo'n dag maak ik vaak een tekeningetje in mijn logboekje waarbij ik noteer wat me is opgevallen, bepaalde dieptes of ondieptes en allerlei ander interessants. Michael bijt de spits af die dag met een prachtige spiegel. Daarna is het nieuwe vis vangen geblazen, kleine schubs en spiegels van een recente uitzetting vinden achter elkaar ons voer. Zo erg zelfs dat we de plekken waar ze liggen met rust laten, we kwamen niet voor de kleintjes. Het mag niet baten, de startvis van Michael is de enige die er echt toe doet maar we hebben we een dag pret gehad en het is lekker om het nieuwe jaar met veel aanbeten te starten. Na die vlotte start val ik even in een klein gaatje, paar keer dat het niet wil lukken. Ik moet ook weer een beetje in het jaar groeien, na afloop van een momentje vissen vaak het idee toch een verkeerde keuze qua plek te hebben gemaakt? Ook wat vervelende avonden met allerlei missers en lossers; ben ik niet zo gewend. Heb me ook weer vastgebeten in een polder waar ik al jarenlang zoek naar de winterplekken, ben bang dat ik ze niet ga vinden, ze zijn waarschijnlijk niet bereikbaar, liggen ergens tussen de stukken land waar je niet mag komen. Krijg er wel steeds vaker vis op het voer maar steevast is het zeelt en brasem die eruit komen. Geen ramp, misschien wel lekker dat het op een andere manier dan gewenst duidelijk is geworden. Met de nieuwe informatie zal ik dan het opvolgende jaar weer net anders ordenen qua wanneer, waar. Even terug naar die grafieken, hieronder plaatjes van twee daarvan. De eerste de vangsten per jaar van de verschillende soorten afgezet tegen het aantal keer dat ik in dat jaar gevist heb. Kijk is hoe mooi die lijnen in evenwicht liggen, mooiste om te zien is dat die groene lijn van aantal gevangen karpers langzaam maar zeker dichter bij de lijn van aantal visbeurten komt; dat vertaal ik als "hebben geleerd". Ook interessant is het moment dat de donkerblauwe lijn van de voorn enorm piekt; dat is vanaf het jaar dat ik weer continue met maïs ben gaan vissen. Als ik rode draden van de blogs van de afgelopen jaren bij elkaar raap dan zie ik hier een duidelijke terug; die bijvangsten deren niet zolang er ook maar meer karper op de kant komt! Bepaalde pieken zijn te wijten aan bepaalde polders, bijvoorbeeld de piek van giebel in 2018 is volledig terug te brengen naar één poldersysteem waar ik sindsdien niet zo veel meer geweest ben. Daarom zegt zo'n grafiek niet alles, variabelen zoals type polders die ik dat jaar meer of juist minder bezocht maar ook het gemiddelde weer hebben invloed op het geheel. Dat zie je terug in de tweede tabel, let op dit is een tabel op percentage dus op aantallen gebaseerd maar geen weergave van aantallen. Ik heb deze ingevuld vanaf start 2020. Twee keer zie je duidelijk die piek in het aantal voornvangsten maar in 2021 is hij wat later dan in 2020; durf te stellen dat dat volledig is te wijten aan de verschillende typen voorjaar, 2020 overwegend mild en zacht, 2021 koud en nat. Alles kwam later op gang dat zie je perfect terug in dit plaatje. Uit deze tabel haal ik ook terug dat in die voornpiekmaanden het wellicht goed zou zijn haakaas aan te passen, dat groene lijntje zou dan wellicht dichter bij dat blauwe lijntje kunnen uitkomen, lijkt de enige periode te zijn dat de vangsten van andere soorten wel ten koste gaat van vangen van karper. Brasemlijntje ook een goede indicator; in de winter vallen de vangsten helemaal of bijna weg; dan zit je dus op de goede plek te vissen, in zo'n tabel een plat gegeven maar daarachter gaat natuurlijk een hele wereld schuil. Een wereld die je moet ervaren en ontdekken, om daarna orde te scheppen in dit soort plaatjes. In de vorige blog had ik het over "mijn demonen", noemde daar de geordende kant van mijzelf, die zie je terug in het samenstellen van dit soort tabellen. Wat je doet met de informatie is doorslaggevend, net even andere keuzes maken bij het indelen van het jaar (welke maanden de focus op welke polders) en zo probeer ik er mijn voordeel mee te doen zonder me er blind op te staren. Uiteindelijk blijft het gaan om lekker buiten zijn en karpers vangen. Afgelopen weken voel ik me er wat beter inkomen. Het helpt dat het weer wat langer licht is, mijn biologische klok schuift mee. Vaak in de ochtenden al vroeg wakker en dan luisteren naar de vogels die doen alsof het al volop voorjaar is. Met de strakblauwe hemel en overdaad aan zon van de afgelopen week komt de natuur in een versnelling. Kan daar zo van genieten, rijp ligt op de weilanden en toch spelen de hazen tikkertje in het eerste zonlicht. Ze kijken raar op dat er iemand langsloopt, weten even niet wat te doen en gaan daarom maar zo plat mogelijk liggen met de oren in de nek. Ik doe alsof ik ze niet zie en als ik een eind verderop ben zijn ze alweer met elkaar bezig. Reigers staan er anders bij, scharrelen ineens actief door het ondiepe water in plaats van op een luw plekje diep in de eigen veren weggestoken te staan. Je voelt het aan alles; het komt langzaam op gang. Dat stralende blauw net voor de zon is opgekomen, het moment dat het aan de einder begint te sidderen en dan ineens dat felle licht en die rijp die als tienduizenden kleine pareltjes gelijktijdig oplichten; als ik het typ raakt het me weer, wat een pracht. En dat je dan zelf onderdeel van zo'n dag mag zijn, er een verhaal in mag maken, het mag ruiken, voelen en proeven; dat is een groot geschenk. Zeker als na een hele ochtend niks dat pennetje toch vertrekt en er zo'n kleine rakker laat weten dat ook zij echt wel wakker zijn geworden, krommende top van een zachte hengel en dan die blik in de verte kunnen hebben in het verlengde van die knikkende top. Het heeft me weer gegrepen en het zal de komende periode moeilijk worden de juiste balans te vinden tussen werk, studie, gezin, voetbal en vissen. Het leuke van een studie is dat je ook ineens vakantie hebt. Zomaar een dag vrij omdat je geen school hebt! Het voelt heerlijk kinderlijk. Op mijn eerste vakantiedag einde van de middag terug naar het stadswater waar ik eerder het jaar met Michael was. Ik wil er graag in het donker vissen, een stad bij nacht heeft zo zijn eigen charmes.
In het laatste licht voeren, het is een prettig warme dag geweest en ondanks de dalende temperatuur hangt die warmte overal nog in het steen. De eerste stek kan ik nog zonder breekstaafje, al snel kleine beweginkjes op het pennetje. Ik hang over de brugreling en ben volledig gefocust, stadsmensen lopen langs me heen, merken me niet op. Als snel een aanbeet en toch wel een teleurstelling dat er een brasem naar boven komt zeilen, de aanbeet was echt karperachtig. Een naar bier stinkende Sloveen vraagt of ik de vis ga opeten? Blijft even hangen om zijn verhaal te doen over vissen in Slovenië maar de taalbarrière is te groot. Voordat ik naar de volgende stek loop, verwissel ik het rode antennetje voor een breekstaafje. Niet veel later staat dat kleine lichtje kort tegen de betonnen bak van een woonboot net boven water uit te priemen. Ook hier weer snel brasem. Vis is los, maar vooralsnog niet de goede vis. Stuk verderop weer een paar woonboten. Ik vis op de verste hoek van het beton. Zijn perfecte winterplekken voor de karper. Er staat een kleine kabbel, pennetje heeft er geen last van. Tegenover me, aan de andere kant van het water, raast het verkeer onafgebroken langs. Lantaarns geven lichtglinsteringen op het water. Eenden jagen achter elkaar aan, hebben na de zonnige dag voortplantingsdrang. Tenminste, dat lijken vooral de mannetjes te zijn, de vrouwtjes moeten er nog weinig van hebben. Uit het niets schuift het pennetje wat op, staat nu strak tegen het beton aan, dat wil ik niet. Ik haal op en zet de pen weer terug, centimeter of twintig van het beton. Kort na het ingooien zakt het pennetje wat en kruipt dan langzaam wat uit het water terwijl hij mijn kant uitkomt. Vis zwemt het talud op, aanslaan maar. Even, ook door de aanbeet, denk ik weer een brasem te hebben maar al snel merk ik dat de vis makkelijker diepte maakt. Bij een uitval naar het beton steek ik de top onder water zodat de lijn geen contact maakt. Zo dril ik de vis op een ruimte van een meter of vijf tussen twee woonboten in. Op de kant zie ik dat het weer eens een schoonheid is, lekker hoor. Ik vis nog een paar uurtjes door maar vang alleen nog wat brasems bij. Stadse avondvisserij is me goed bevallen, binnenkort zeker nog een keer op herhaling.
4 Comments
|
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|