Smakkende varkens

Vanochtend weer op pad geweest in de polder waar ik op de 5e juli tussen het penvissen door twee mooie vissen met de korst wist te vangen. Ik ben terug met een zak met brede plakken witbrood . Daarnaast heb ik mijn 'pook' van stal gehaald. Een soepele Sportex hengel van 2lb. In combinatie met de verse 30/100 op de klassieke Shimano Baitrunner moet ik het gevecht met de her en der stevige lelievelden aankunnen. Met deze hengel heb ik in het verleden al vaak zulke situaties succesvol het hoofd kunnen bieden. Gisteravond heb ik door de haak aan een ring die in mijn schuurtje zit te bevestigen bekeken hoe strak de slip eventueel afgesteld kan worden. Goed was te voelen hoeveel arbeidsvermogen er uit een 2 ponds hengel met een goed afgestelde slip te halen valt; ik trok mijzelf bijna uit mijn schoenen. Knappe karper die hiervan terugheeft.

Als ik langs de wetering wandel zie ik al vrij snel een varkentje de kant afstruinen, luidde smakken klinken over het water. Van tafelmanieren heeft deze karper blijkbaar nog nooit gehoord. Met redelijke precisie vliegt er een korst de kant in. De vis zwemt er langs en trekt zich er niets van aan. Jammer maar er zijn vast meer smakkers te vinden. Dat blijkt te kloppen want verderop zijn er meerdere vissen actief. Het eerste korstje komt op een plek terecht waar ik hem niet wil hebben. Ik sla de haak eruit. Terwijl ik een nieuwe korst op de haak draai zie ik hoe een karper geruisloos de achtergebleven korst van de oppervlakte wegpakt. Ik gooi snel de net gemonteerde korst zijn richting uit. Het duurt niet lang voordat hij hem in de gaten heeft en ook deze korst naar binnen laat glijden. Na de aanslag is er een korte strijd, het is wel even wat anders om met deze hengel te drillen na de laatste jaren vooral karpers aan lichter materiaal te hebben gevangen. Al vrij snel ligt de vis op de kant, 75 centimeter en 12 pond. De zon is nog niet eens op; een mooie start van de dag.

Niet veel later klimt de zon boven de kim uit, het lijkt erop dat de karpers direct minder actief worden. Ik zie ze nog wel zo nu en dan happen maar vaak erg kort op één plek. Als het al lukt een korst in de buurt te krijgen dan wordt die straal genegeerd. Al zoekende dring ik dieper in de polder door. Ik ben hier pas voor de derde keer en heb het meeste water nog niet gezien. Ik klim over hekken, loop over vervallen bruggetjes en zie sloten waar overal karpers aan het happen zijn. Het lukt niet om ze te vangen. Naast mooie grote vissen zie ik ook veel kleine karpers, ik vraag me af of hier uitzettingen plaatsvinden. Logischer lijkt het dat er een natuurlijke aanwas is. De zon klimt hoger en de vissen worden argwanender en oplettender. Vaak hebben ze me al in de gaten voordat ik ook maar een korst te water heb gelaten. De grond is hier van veen en het is moeilijk je te verplaatsen zonder dat er trillingen het water intrekken, tel daar het heldere water en zonnige weer bij op en het is duidelijk dat de karpers in het voordeel zijn.

Op zoek maar weer, altijd lopen, kijken en inschatten wat de mogelijkheden zijn. Ik loop in een weiland langs een mooie sloot die op de hoofdwetering uitkomt. Aan de andere kant zie en hoor ik weer twee varkens naar eten zoeken. Ik monteer een korst en werp hem perfect in. Hij belandt precies onder wat overhangend gras in de kant, je hoort hem echt de kant in ploffen. Ik wacht de twee kantengrazers af, onder luidt gesmak, gezuig en geslobber komen ze dichterbij. Dit kan niet misgaan toch? De eerste vis heeft de korst gezien en wordt onrustig. Hij zwemt door maar keert weer. Zijn soortgenoot komt eens kijken waarom er ineens onrust is en reageert hetzelfde. Als twee volleerde ballerina's dansen de vissen om de korst heen. Dan zijn er eindelijk die vlezige lippen die net naast de korst omhoog komen en in de kant smakken, nog een smak en dan is de korst weg. Even is er de rust, alles lijkt stil te staan; dan sla ik aan.

De vis strijd voor wat hij waard is op het ondiepe water. Uiteindelijk moet hij zijn meerdere erkennen in de hengel en komt hij proestend het net in. Een mooie schubkarper, strak gebouwd en onbeschadigd. 80 Centimeter en 16.5 pond. Vooral de gluiperige manier waarop ik de vis tot een aanbeet heb verleid doet me glimlachen.

Ik ben op de terugweg, de zon staat inmiddels hoog en het begint warm te worden. De karpers trekken zich terug in de sloten waarvan de meeste voor mij onbereikbaar zijn. Ik besluit er zelf ook een einde aan te breien, het was een mooie ochtend.