Het is een taaie ochtend geweest. Ik was voor het eerste licht aanwezig, voerde de stekken aan met wat boilies, kikkererwten en 8mm pellets. De avond ervoor waren op dezelfde plekken ook al wat boilies het water in gegaan. Ik ben op de terugweg, heb de vijf stekken allemaal al twee keer bevist; geen tikje gekregen. Met regelmaat brasems zien rollen, ook op de voerplekken maar de twee kikkererwten waren een te grote hap? Tweede keer dat het me lukt om op het boezemwater geen brasem te vangen; ook een prestatie. Maïs weglaten uit het voer lijkt de truc te zijn, lange termijn zal leren of het echt zo werkt, in het verleden vaak genoeg brasem gevangen op een dubbele kikkererwt, dus vooralsnog dit maar als toeval beschouwen. Eén stek wil ik op de terugweg nog wat tijd geven. Ik sjok erheen, laat het aasje net voorbij de lelies zakken, de lelies die hier iets minder ver uit de kant staan dan op de rest van het water. De haak gaat bijna verscholen in de twee kikkererwten die ik losjes op de haak heb geprikt, de eerste doorgeschoven tot tegen het oogje aan, de tweede in de haakbocht, punt is hierdoor tot voorbij de weerhaak vrij. Al snel beweging op de pen. Paar drukkertjes, pennetje dat even zakt. Het zet niet door, er zwemt iets maar blijkbaar is het aas niet interessant genoeg? Proef op de som nemen? Ja, inhalen en kikkererwten vervangen voor twee maïskorrels. Ben blij dat ik ondanks dat ik er niet mee heb gevoerd wel een half blikje maïs heb meegenomen. Even later staat het pennetje weer te staan. Na zo'n vroege start heb ik vaak moeite de aandacht er bij te blijven houden; er is zoveel te zien, blik kan zomaar wegdwalen naar de oneindige polder. Is nu geen tijd voor, binnen een minuut zakt de pen weg. Na aanslag moet ik even aan zeelt denken maar al snel zie ik dat het een vis is van een recente uitzetting. Zeer welkom op zo'n stille ochtend. Hoe de aanbeet tot stand is gekomen geeft ook weer stof tot nadenken, dat dan weer wel.... Rondom voer zijn er drie thema's die me continue bezig houden; soort, hoeveelheid en tijd tussen voorvoeren en vissen (en dus ook weer "hoeveel"). Ik durf te stellen dat ik gemiddeld gezien heel weinig voer. Bovenstaande sessie gingen er de avond vooraf twintig boilies per stek in, 's Ochtends aangevuld met weer tien boilies, een handje kikkererwten en een handje acht millimeter pellets. Na weggaan van de stek voer ik dan wat kikkererwten of pellets bij. Het lijkt enorm weinig maar ik verspreid dit voer over bijna twee a drie vierkante meter. Geloof me, als er karper op komt zijn ze echt wel even bezig de boel echt leeg te krijgen. De avond vooraf voorvoeren is nieuw voor me, ik heb geen idee of het werkt, gevalletje "baat het niet dan...". Ook dan; welke maat te houden; hoe groot is het bestand, hoe snel kan er dus vis opkomen (of hoe langzaam), en hoelang hebben ze dan nodig om het leeg te eten? Daarnaast; als het leeg is, komt de vis terug om later nog even te checken? De vanzelfsprekendheid waar ik andere vissers in bladen, blog's en video's hierover hoor praten doen me hoofdschudden. Al die verhalen staan vooral bol van aannames en zijn dus arm aan feiten. Het blijft troebele materie waarin we graag zekerheden zoeken, heel begrijpelijk maar als je echt kritisch bent is die zekerheid er niet. Zelfs met onderwaterbeelden blijven er meer on- dan duidelijkheden; dat wij er zelf kleur aan geven is de drang naar willen invullen en begrijpen. Wat een feit is; zonder voer geen vis. Je zal toch iets op je haak moeten steken en een eventuele voerplek kan ook geen kwaad. Voer is en blijft daarom voor mij het belangrijkste van mijn visserij. Tuurlijk is waar ik dat voer te water laat ook hartstikke bepalend maar de plek kan nog zo goed zijn; als ik het beestje iets voorzet wat hij niet moet dan ben ik kansloos. De polder is dan wel een makkelijke plek; er is over het algemeen geen sprake van hengeldruk en zo opportunistisch als de karper is qua eten moet je het wel heel bont maken wil de karper je aas niet oppakken. Het is eind juli, ik zit in een soort tussen periode, dat gevoel krijg ik altijd kort voor de zomervakantie, in mijn hoofd is het visjaar in twee delen gedeeld; deel voor en deel na de zomervakantie. Om het richtingloze gevoel ruimte te geven besluit ik een polder te bezoeken die vooral voor april en mei in de planning stond. Eigenlijk de enige polder waar de resultaten tegenvallend waren. Slechts twee karpers op zeker een keer of zeven vissen. Ik heb wel zin er nog even heen te gaan. Uit mijn logboekje weet ik met redelijke zekerheid dat ergens in juni de maaiboot door de polder gaat, qua plantengroei zal het goed te doen zijn. Ik voer 's middags voor. Een mix van hennep, tarwe, vier millimeter pellets, gecrushte bolies en een beetje maïs. Die boilies voeg ik alleen toe in polders waarvan ik weet dat er met regelmaat statisch gevist wordt. Het concept boilie is de vis niet vreemd maar de gecrusthe vorm zal hopelijk voor nieuwsgierigheid in plaats van angst zorgen? Altijd het rekensommetje; hoeveel tijd zit er tussen voeren en vissen. Ik schat dat er zeker wel 2,5uur tussen zit, per stek drie handjes voer moet voldoende zijn. Ik pak de handjes met links en met rechts verdeel ik 1 handje over de stek. Meteen de hele hand voeren zorgt voor hoopjes voer en dat wil ik niet. Ik vind dat ik met zo'n hoopje voer een te klein oppervlak van het water aanvoer en daarmee te veel passerende vis niet onderschep. Zo maak ik die middag zeven stekken van ongeveer twee vierkante meter. Altijd een gezonde spanning als ik terugkom; zal het wat zijn? Als op de eerste stek de pen binnen vijf minuten weg is heb ik mijn antwoord! Voorvoeren werkt maar levert dus ook een aantal vraagstukken op. Vooral de hoeveelheid voer afgezet tegen de tijd die tussen voeren en vissen ligt is iets waar ik veel over denk. Juist om die reden voer ik bijna altijd een miniparticle of vier millimeter pellets (of beiden) toe aan mijn voer. Tarwe en hennep zijn voor mij favoriet hoewel ik in het verleden ook vaak met mungboontjes heb gevoerd. In de vriezer liggen altijd een aantal zakken hennep/tarwe combi, afhankelijk waar ik ga vissen haal ik daar dan een paar scheppen uit. Als je miniparticles gespreid voert dan creëer je veel aasopnames. Een handje miniparticles kan zomaar honderd aasopnames betekenen. Dat geeft toch wel een behoorlijke zekerheid dat de vis lekker lang bezig is zonder gevoed te raken. Interessant maar wel een aanname en dus in de vorm van een vraag; veel voedsel van de karper is klein, zoeken wroeten, hard werken voor kleine beestjes die in de modder leven; zouden miniparticles eenzelfde effect hebben op de karper? Ik heb geen idee maar het zou natuurlijk best kunnen. Nog even over particles als voer. Ik koop ze altijd gedroogd en laat ze dan 24 uur in het water staan. dat doe ik niet in koud maar in warm water waar ik smaak aan toevoeg. Bij de kikkererwten flink wat sojasaus, bij de hennep flink wat zout en bij de tarwe lekker veel suiker. Ik weet niet of het helpt, of de meegegeven smaak lang bewaard blijft onder water maar het geeft altijd wel een goed vertrouwd gevoel en dat is ook wat waard. Vooral voor kikkererwten vind ik het belangrijk ze zelf te koken, ik kook ze nooit langer dan acht minuten, hierdoor kan ik ze goed op de haak prikken en blijven ze goed stevig zitten Wat een ochtend, damp hangt in de weilanden, een lichte kabbel en behoorlijk veel bewolking. Zo zie ik het graag. Eerste stekje voer ik heel licht aan, ik zal er al binnen een half uurtje vissen dus ik wil vooral een toevallig langszwemmende vis onderscheppen. Om de weinige particles goed te spreiden werp ik ze onderhands met een hoge boog op de stek, hierdoor verspreiden de particles zich meer als dat ik een kort onderhands worpje zou kiezen. Als ik direct na voeren start met vissen, zit ik vaak wat langer op de eerste stekken om het voer wat meer tijd te geven. Ik zie twee keer een brasemspoor passeren, typerend hoe om de meter de bellen omhoog komen en in een redelijke rechte lijn zich verplaatsen. De witvis heeft de stek al gevonden. Pennetje wordt driftig op en neer bewogen. Af en toe check ik of de maïs nog op de haak zit. Wilde eigenlijk met kikkererwten vissen omdat in deze polder de witvisactiviteit me te gortig is geworden. Helaas gleed ik op een loopplank uit, kon mezelf redelijk opvangen waardoor ik één soplaars heb, inhoud van mijn voerdoos lag wel volledig in het slootje dat ik probeerde over te steken... Gelukkig gebeurde dit nadat ik mijn stekken had gemaakt en had ik een reserveblikje maïs in mijn tas. Moet nu dus wel weer het witvis geweld dulden. Nadat ik de pen voor de derde keer heb verlegd is er niet meteen witvis gerommel. Het duurt wel even maar dan wordt hij even iets omhoog gestoken om daarna rustig weg te glijden. Na het onverwachte bad in slootwater een lekkere start. Bedachtzaam voeren, mensen die gewoon wat voer erin gooien kan ik niet serieus nemen, kan het verschil maken. Het kan je sessie een vliegende start geven dus ik probeer het zo bewust als mogelijk te doen. Als ik veel stekken maak dan geef ik de laatste stek net wat meer voer dan de eerste; het duurt langer voordat ik er ben. Zeker als ik meer dan zes stekken maak zit er zomaar een uur tussen vissen op de eerste en de laatste stek, een uur langer vis vasthouden vraagt gewoon wat extra's. Bottom line; doe dingen met verstand en aandacht.
Vorig jaar in de herfstvakantie was ik vissen met mijn zoontje en een vriendje. Toen we al even bezig waren kwam er nog iemand vissen. Per stek voerde hij meer dan ik de hele ochtend voor die twee jongens gebruikte. Nu is de herfst wel een vreetperiode maar er is ergens wel een midden tussen voeren om te vangen en voeren om te voeren. Daarnaast; een bergje voer op twintig vierkante centimeter; hoe zal een karper daarnaar kijken? Interesse of argwaan? Doseren is dus een toverwoord, een verhouding zoeken tussen aanwezige bestand, weersinvloeden (jaargetijden!) en tijd tussen voeren en vissen. Geen makkelijke opgave. Noteren helpt, voorvoeren heeft altijd en plekje in mijn logboek, op lange termijn zie je dan best wat patronen ontstaan hoewel het natuurlijk ook zomaar weer anders kan zijn. Zo vond ik zelf deze week maar weer eens uit. Lekker een extra weekje vrij, kinderen al weer naar school, papa vissen. Geeft me de mogelijkheid om in één poldersysteem meerdere plekken te voeren. Zo'n systeem kan je vaak weer opdelen in subsysteempjes en meestal kom ik niet toe aan meerder subsysteempjes maar met een volledige dag voor de boeg kan ik lekker mijn gang gaan. Plan is om eerste deel licht aan te voeren, tweede deel wat ruimer aan te voeren, dan vissen op eerste deel, eventueel bijvoeren voordat ik naar het tweede deel ga om wellicht nog een keer op deel één terug te komen. Ultiem rekensommetje dus voor bepalen hoeveelheid voer. Geen makkelijke polder, zwemt karper zat maar ze zijn dit jaar moeilijk te vinden. Twee keer liep ik op een bepaald deel tegen een flinke hoeveelheid vis aan, verder liep ik vooral achter de feiten aan. Het deel dat ik als eerste aanvoer is een stuk waar ik eigenlijk nooit kom, nu lekker de tijd er is rond te kijken, die vis moet toch ergens zijn? Het valt tegen, eerste rondje vang ik een paar ruisvoorns, van karper geen spoor. Eén spiegeltje zie ik zwemmen, meer niet. Een uur of drie na voeren besluit ik naar het tweede deel te gaan, geef wel alle stekken op deel één nog wat voer maar ergens heb ik het gevoel dat et er niet inzit. Tweede deel bijna zelfde verhaal, ik krijg geen tikkie, zelfs niet van blankvoorntjes, stilte. Uit het niets besluit een karper een paar keer te springen, het geeft enige hoop maar kritisch bekeken is het de enige actieve vis die ik zie op de ongeveer 800 meter oeverlengte waarover ik mijn stekken heb verdeeld. Het is al ruim na twaalven als ik besluit toch nog even terug te gaan naar deel één. Eerste voer ging daar rond zes uur het water in, zes uur geleden al. Normaal zou ik er geen heil in zien, zolang geleden dat er gevoerd werd, dat kan toch bijna niks worden? Ik schud de negatieve gedachten van me af, het weer is prima, ik heb alle tijd we zien wel. Niet veel later zet ik het pennetje neer op een waterkruising, een scherpe bocht van de hoofdsloot en twee prutslootjes. Stekje ligt er stil bij. De witvisactiviteit die er vroeg in de ochtend was is weg. Na een minuut of tien komt uit het niets een bellenspoor van achter de pen de stek oplopen. Ik kijk er met verbazing naar, niet te lang verbaasd blijven want het bruist rond de pen, twee tikjes en hij vertrekt. Ik kijk of de lijn volgt en sla dan aan. Nog steeds verbaasd sta ik de karper te drillen. Ondertussen is het bijna zeven uur geleden dat er één handje voer te water ging, witvis was behoorlijk actief dit had ik echt niet verwacht. Na een stevige dril ligt er een plaatje op de kant. De vangst geeft energie om de andere stekken ook nog even af te lopen. De volgende drie stekken zijn stil, op naar het laatste plekje. Net voordat ik eigenlijk wil vertrekken komt er een bellenspoor door de sloot aan, door het verspringen van de ene naar de andere plek denk ik aan brasem. Of het dezelfde vis is weet ik niet maar kort na het passeren van de bellen begint de stek te bruisen. Zo snel als het begon stopt het weer, vis weg? Nee, hij heeft zijn bek vol en ligt nu te verwerken. Dat klopt, niet veel later komt het weer op gang, nu nog iets dichter onder de kant. Ik zie wellingen en stofwolken. Daarna weer stil. Dan weer wellingen, wat een aasgeweld. Daarna lijkt het echt stil te vallen. Ik besluit op te halen, even checken of er zich geen vuil op de haak heeft gezet. Ik kan me niet voorstellen dat de vis weg is. Ik denk even na, onlangs is er gebaggerd, het deel waar de stofwolken kwamen was voor de grijpbak niet bereikbaar, het kan zo zijn dat het vrij snel in diepte toeneemt en de hardere bodem geen signalen in de vorm van bellen geeft? Gekke gedachte maar toch schuif ik het stuitje net even hoger en laat het aas wat verder uit de kant zakken. Ik heb de diepte goed ingeschat, minipuntje oranje is zichtbaar, eigenlijk net te weinig voor het goede. Voordat ik kan nadenken of ik nog een keer wil inhalen zakt het pennetje rustig weg. Niet veel later ligt er een tweede plaatje op de kant. Heppiedepeppie en met flink wat "food for thought" ruim ik mijn spullen op en ga naar huis.
2 Comments
|
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|