En dan is het om, weer een jaar voorbij. Heeft met telling te maken, mocht je voor jezelf besluiten om de periode van zeven tot en met zes januari als jaar te zien, kan je vanavond een feestje vieren. Ach, wel zo overzichtelijk om dat een beetje georganiseerd op hetzelfde moment te plannen maar uiteindelijk is het een kwestie van gewoontes, afspraken enzovoort dat we het zo inrichten. Geen slecht iets hoor, gewoontes en afspraken, geeft houvast en duidelijkheid. Heeft natuurlijk ook te maken met waar je het over hebt, de afbakening van dagen, weken, maanden en jaren is voor iedereen duidelijk en begrijpelijk, op ander vlak hebben we, ikzelf in ieder geval vaak ook wel de neiging dingen vast te stellen, grenzen aan te brengen maar het is de vraag of dat nu helpend is? Neem je eigen visserij is, wat zijn je grenzen, wat zijn je gewoontes, waar is er binnen je ervaringen nog ruimte voor anders denken? Misschien een wat apart begin maar we werken ergens naartoe. Jaar is voorbij en dan is het toch ook goed gebruik om even achterom te kijken. Doe ik ook altijd, zeker als het over mijn visserij aangaat. Als iets afgelopen jaar heeft getypeerd dan is het dat ik een aantal van mijn eigen dogma's stevig heb doorbroken en dat heeft me geen windeieren gelegd. En dan valt het toch weer in elkaar, binnen die vertrouwde afbakening van een jaar is het overzichtelijk om eerst wat te plannen en dan, met het verstrijken van dat jaar even terug te kijken. Mooie manier om het afgebakende te gebruiken om te zien of je nu een beetje bent toegekomen aan dat wat je "anders" wilde doen en daar kan ik meer dan tevreden over zijn! Zo eenvoudig kan het zijn. Haakje maat tien of twaalf en twee, soms één, maïskorrel(s). Als iemand me een jaar geleden had verteld dat ik een heel jaar lang vooral met maïs zou vissen had ik er keihard om gelachen. Nee, maïs had het afgedaan, ergens in mij hoofd had zich iets vastgezet dat de meeste vissen al met maïs gevangen waren. In de winter gebruikte ik wel vaak maïs, dit jaar liep dat gewoon door van winter naar voorjaar, naar.... en toen was het zomaar december! Wat meteen opvalt is de grote hoeveelheid blankvoorn die dit jaar op de kant kwam; met kikkererwten kan je dus daarop wel goed selecteren. Ook dat was een reden om niet met maïs te vissen, teveel bijvangsten en verstoring van de visstek. Ook daar ben ik anders naar gaan kijken, te vaak was het direct na het vangen van een voorn dat een karperaanbeet volgde. Ik heb het geprobeerd te vertalen naar de onderwaterwereld. In die wereld heeft de karper minder vijanden dan een blankvoorn. Zou het zo kunnen zijn dat een schrikreactie van een blankvoorn minder snel tot een kettingreactie lijdt dan, bijvoorbeeld, de schrikreactie van een grote brasem? Kan me daar zomaar iets bij voorstellen. Mijn hoofd is er nog niet klaar mee; als een karper op je stek komt dan zou het niet moeten uitmaken of er maïs of kikkererwten liggen? Als de vis, met enig vertrouwen, gaat azen zal hij gewoon pakken wat er ligt. Is de instant attractie van maïs dan zoveel hoger, want het aantal gevangen karpers lag dit jaar ook beduidend hoger. Halverwege hat jaar schreef ik wat onder de titel "Kaf en koren", ga het niet herhalen maar in alles merk ik dat aas weer wat meer mijn aandacht heeft. Anders genoemd, zonder verdere gedachte erachter her een der wat eetbaars het water ingooien zal best wel succes hebben maar het is goed zo min mogelijk aan de toeval over te laten. Kijk, als je echt kritisch bent, vanuit zelfreflectie terugkijkt op een mislukte sessie zullen uitspraken als "de wind zat ook wel echt verkeerd" je onbekend voorkomen. Iedere variabele waar je geen invloed op hebt aandragen voor de mislukking is jezelf de kans ontnemen je visserij echt te ontwikkelen. Voor de winter ook bewust de pellets wat vaker laten staan, geen onderbouwde mening maar een gevoel. Water is kouder dus die pellets zullen onder water anders reageren, dan liever iets kleins wat "zachter" is. Werd een mixje van tarwe en hennep. Tarwe was in zijn geheel van mijn "voerradar" verdwenen, wat een mooie particle is dat. 24 uur laten weken in iets zoets en dan kort de kook erover. Als je zou willen kan je het ook schitterend achter een klein haakje op een hairtje vissen. Ik noem steeds de winter maar grotendeels hebben we daar niet echt van kunnen spreken. Met de kerst was ik twee weken vrij, wat een weelde, qua visweer met mijn neus in de boter. Zacht weer, veel wind en buien; heel veel beter wordt het niet. Wel de vis op winterplekken gezocht, ze scholen echt wel samen alleen zullen actiever zijn en wellicht overdag meer geneigd zijn wat afstand te overbruggen om wat eten bij elkaar te scharrelen. In de "winter" van 2008 ving ik voor het eerst winterkarpers. Ook toen van die zachte temperaturen en zonder al teveel kennis zocht ik de vis eigenlijk op de normale plekken. Kwam ze nog tegen ook, zwaaiende staarten onder de kant eind december. Vanuit dat moment heeft in 13 jaar tijd mijn wintervisserij zich doorontwikkeld. Een paar elementen hebben zich in die zoektocht behoorlijk verankert; plekken die in de luwte liggen voor koude windrichtingen, onderbrekingen zoals bruggen en duikers en vooral als die kort voor een gemaal liggen, plekken daar diep en ondiep via scherpe taluds kort bij elkaar liggen. Allermooiste zijn natuurlijk combinaties van die twee. Ook hier wel weer kritisch naar gekeken, dat wat eerder een zekerheidje was, is niet vanzelfsprekend de waarheid. Polders kunnen behoorlijk uitgebreid zijn, print is een kaart uit en pak een rode stift. Kruis al het water weg waarvan de kans gewoon erg klein is dat er echt vis ligt in de winter en richt je op wat er dan overblijft; zo kan je heel gericht snel een polder uitpluizen. Niet dat het altijd werkt, ken een poldersystem waar ik nu al vier jaar op zoek ben naar de overwinterplekken, soms een toevalstreffer maar nog nooit bij elkaar gepakte vis gevonden? Ze zitten er genoeg maar waar ze dan blijven? Heerlijke puzzeltjes. Als ik terugkijk naar 2008 zie ik ook dat ik bepaalde ideeën van toen heb losgelaten. Zou toen nooit hebben gedacht dat ik in de winter 's nachts karpers zou vangen. Nu lukt dat dus. Van de Sint kreeg ik een verzamelwerkje van artikelen van BB, als je dan kijkt hoe we nu denken over wintervissen en wat toen bekend was; wat een verschil! Blijft de vraag of de vis, wij, of beiden zich hebben ontwikkeld? De polder waar ik mijn vorige blog mee eindigde is er ook eentje waar de wintervisserij nooit op gang kwam. Veel delen van het water die echt interessant zijn mag je niet komen (de diepste delen) toch denk ik een aanknopingspunt te hebben gevonden. Soms is een paar meter verderop het verschil. Door het samenvouwen van wat takken (nee, niet snoeien, even met wat elektriciteitsdraad in een gunstige positie brengen) kan ik vanaf een andere hoek op een breder deel vissen waar veel goede winterelementen samenkomen. Eerste sessie levert na lang wachten een zeer trage aanbeet op, dat het een klein, uitzettertje is maakt niet uit, er zijn weer puzzelstukjes op zijn plek gevallen. Als januari maar vooral februari me de tijd gunnen wil ik die polder iets groter aanpakken. Het is zo dichtbij dat een voercampagne (ja, je weet niet wat je leest!!) opzetten kan, gewoon iedere dag op ongeveer zelfde tijdstip wat van de hennep/tarwe mix strooien en dan is zien wat dat gaat opleveren. In mijn vorige blog noemde ik ook de verschillende baggerprojecten. Die polder waar het in 2008 mee begon is weer op diepte gebracht. Deed meteen de vraag reizen of de vis nu weer terug te vinden zou zijn op wat toen een winterstek was. Wat een heerlijkheid om net na het licht worden door het natte weiland te lopen. Paar handjes van de tarwe/hennep verspreiden over ongeveer twee vierkante meter, aftoppen met een paar maïskorrels. Als ik een uur of vier later terugkom weet ik niet wat ik meemaak. Aanbeet na aanbeet, de paar uurtjes die ik vis leveren zeven aanbeten op, helaas twee lossers maar vooral vijf schitterende vissen op de kant. Die middag luide een fantatstische periode in. Ik heb het er lekker van genomen, veel gevist en veel gevangen. Of het nu het spiegeltje in een schubbenpolder was dat ik op een ijskoude dag naast een brupeiler wegpeuterde, het warrige schubje dat ik in de keerstroom achter een duikertje in een diep gat ving of de langgerekte schubs die uit een onooglijk klein stroompje komen wat een aantal sierplassen met een afwateringskanaaltje verbindt; het was genieten geblazen en daarmee een passend einde van een heerlijk 2020, vistechnisch gezien!
Tot in het nieuwe jaar!
0 Comments
|
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|