31 december 2017. Net voordat we naar mijn ouders vertrekken bereid ik snel even een blogje voor. Foto's alvast klaarzetten zodat ik op de laatste avond van 2017 een verslagje kan typen. Het is ondertussen bijna drie maanden later en het concept staat nog steeds onaangeroerd... Blijkbaar kwam er één ander tussen! De 30e had ik lekker zitten vissen. Avondje in één van mijn favoriete polders. Na lang zoeken eindelijk de code gekraakt en in koude nachten koude winterkarpers van een diep stuk weggeplukt. Wat een genot was dat om na uren zoeken en investeren de pen weg te zien zeilen en na de aanslag niet die slappe weerstand van een brasem te voelen. Minutenlange, trage dril in een zompig weiland. En uiteindelijk gebalde vuisten en en paar oerkreten. Als de dingen dan lukken, de puzzelstukje op zijn plek vallen dan is dat heel erg lekker. En dan is het 2018 en als ik terug reken is het tien jaar geleden dat ik begon met schrijven. In 2008 kwamen de eerste verslagen online. Als ik dan echt goed nadenk is dit dus het elfde jaar dat ik verhaaltjes schrijf. Plannetje in duigen! Plannetje? Ja, ik had een plannetje. In het tiende jaar wilde ik af en toe een leuk oud verslag omhoog trappen en dan voor old time sakes het desbetreffende water nog eens bevissen. Een beetje een tochtje langs het wel bekende memory lane. Misschien doe ik het alsnog maar dan niet direct gerelateerd aan een jubileum jaar. Om me heen verdwijnen er vooral blogs. Soms met een mooie laatste post, soms zomaar ineens volledig weg en soms wegvallend in het lijstje blogs omdat de laatste post alweer twee jaar geleden was. Ik voel me dan soms maar een braverik dat ik netjes mijn verslagen blijf schrijven maar twijfel ook vaak genoeg of men nu niet eens uitgelezen is? En toch zit ik weer te schrijven, heb het nodig om af en toe mijn hoofd leeg te maken. Dat kan zo vol raken van die stomme karpers. Onwaarschijnlijk wat een beslag het jaar in, jaar uit weer op me weet te leggen. Toch lijkt er een kentering te komen. Afgelopen periode ook wat andere visserijen opgepakt. Na jaren weer wat vaker op de snoek geweest. Lekker met kunstaas keilen en meters maken. Ook altijd erg leuk en vaak een goede manier om in de winter een beeld te krijgen van nieuwe polders. Ook een heel licht hengeltje dat al jarenlang stof lag te happen van een mooi minimolentje gevuld met dyneema voorzien om met rubber op baars te vissen. Tikje van een virus dat ik meekreeg tijdens een visuitje van mijn favoriete forum in Amsterdam. Ik ving zomaar een bak van een baars en dat proefde naar meer! Als dan na die korte koude periode ik het kuilgras ruik is het weer helemaal aan. Ik had tijdens een paar eerdere visbeurten mijn eerste karpers van 2018 al wel gevangen, maar de lucht die me maandagochtend de vijfde maart tegemoet komt kan maar één ding beteken; het wordt lente. Zorgt ook meteen voor een probleem, de vriezer is leeg. Sterker nog, de vriezer is al bijna drie maanden leeg. Geen zakjes met eigen gemaakte bevroren particlemix, al wekenlang val ik terug op supermarktaas. Dat gebeurt niet vaak, ik zorg er eigenlijk altijd wel voor dat alles klaarligt voor een visbeurtje. Ik hou mijn materiaal in de gaten en zorg er altijd voor dat het vriezertje gevuld is. Dan merk ik ook direct dat er wat anders is. Ik moet gewoon een gaatje in mijn agenda vinden om bij de toko langs te gaan om wat droge particles te halen! Sterker nog, ik moet terugvallen op de supermarkt en daar hebben ze alleen kikkererwten, hoewel erwten, eerder erwtjes. Wat een minidingen, zelfs na 24 uur weken ontstijgen ze het formaat doppererwt niet, maar ja je hebt het er maar mee te doen. Een tijdelijke oplossing noemen we dat dan maar en die karper zal niet omkijken naar het formaat! Zo snel als de lente in de lucht zit is hij er ook weer uit, de kolder in de kop blijft natuurlijk wel hangen. Wat een kou ineens weer. Geen weer voor kikkererwten. Veel te grof en te hard. Zacht en smeuïg aas, dat is waar ik op die momenten voor ga. Op pad ga ik dus toch. Oud, nieuw winterstekje. vroeger vaak geweest en een beetje vergeten, dan na twintig jaar komt het weer in beeld en dat is leuk. Weinig verandert aan het water, bruinig van kleur en ondiep. Mooie duiker, diep tussen een hoge kant, alleen wind uit het zuiden heeft er effect op. Eigenlijk kan het niet mis toch? Maak ik ook maar direct gebruik van één van de nieuwe molentjes die voor het roofvissen is aangeschaft. Hier past alleen heel licht vissen. Hengeltje van 1lb, nieuwe Pen Battle 2000 gevuld met 18/100e. Minipennetje dat op 0,3 gram staat en dan een klein haakje. Heel simpel en doeltreffend allemaal. Voor veel karpervissers een brug te ver om zo licht te vissen maar geloof me; als het kan is het zo leuk! Een paar ministukjes smac vinden hun weg naar het water. Daarna het pennetje erop. Wat een genot, uit de wind in de zon is het erg goed te doen. Vis is actief maar wel oertraag. Veel beweging maar geen aanbeten. De twee keer dat het wel een aanbeet lijkt mep ik mis. Misschien giebel, zwemt er veel en die ken ik als hele langzame eters, ook als de watertemperatuur hoger is. Even is de beweging weg maar na een minuut of tien weer af en toe een trage reactie op de pen van hetgeen onder water plaatsvindt. Dan eindelijk de bevrijdende aanbeet en een rake mep. Oeh, wat gaat dat ranke hengeltje mooi krom! Genot om naar die naar het wateroppervlakte knikkende top te kijken. Ondanks de dunne lijn hoeft de slip niet te assisteren. Als de vis ondieper komt sta ik raar te kijken; wat een gekke kleur? Kwartje valt pas als het beestje in het net op de kant ligt. Een witte spiegelkoi! Dat was wel het laatste dat ik verwachtte! Het contrast tussen die gekke, grote goudvis, het koude weer en dat roestbruine water is zo groot dat ik schaterlachend langs de kant zit. Zo zie je maar dat verassingen er altijd kunnen zijn. Na de koi is het klaar. Een stuk ijs is losgeraakt en drijft op de stek, vissen gaat niet meer.
Dat visje uit dat ijskoude water voelde goed, net zoals het nu goed voelt om toch maar weer eens wat aan papier toe te vertrouwen. Met verassingen als deze blijft er voorlopig voldoende te vertellen; tot de volgende post!
4 Comments
Gert de Jonge
21/3/2018 02:07:28 pm
Mooi blog. Ik las dat de Arendsklauw haak uw favoriet is. Dat was ook mijn favoriet, maar kan deze niet meer te koop vinden. Weet u of en waar ze nog te koop zijn?
Reply
Andries Hoekstra
21/3/2018 06:44:52 pm
Hoi Gert,
Reply
Martin Mooijman
2/4/2018 12:16:09 pm
Hoi Andries,
Reply
Andries Hoekstra
3/4/2018 09:58:28 pm
Hoi Martin,
Reply
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|