De wind staat bijna pal op het water. Ik hang tussen het gras, dat zo hoog is opgeschoten dat ik niet gezien word, lui achterover. Wuivend gras, riet en water. En wat voor een water, machtig water. Maar deze namiddag en avond is het in zichzelf gekeerd, ondanks de reuring van de wind laat het niets los over zijn bewoners. Er spetteren geen voorns, brasems duikelen niet en nergens ineens een vlak stuk tussen de kabbel. Ik doe mee, keer ook in mijzelf, mijmer en tob, beschouwingen die op die momenten diepzinnig voelen maar met het verstrijken van de dag in lucht opgaan. Aan het einde is er niets anders over dan een leeg hoofd en een vervult hart. Gewoon lekker vissen. Met het mooie weer heb ik de conclusie getrokken dat het gevonden patroon van verkassen van polder naar polder een week of twee vooruit moet worden gehaald ten opzichte van vorig jaar. Tot nu toe klopt dat redelijk maar het extreem mooie en vooral droge weer heeft ook wat nadelen. In geen jaren heb ik in het voorjaar het water zolang, zo helder gezien. Kristalhelder, in veel van de polders kan ik de bodem zien en dat is een slecht teken, vis zal zeker tijdens daglicht uit de buurt blijven van de kanten. Oerinstinct wat ze hebben; het gevaar kan ook van boven komen. Heel lang geleden schreef Richard Walker er over, hij ging nog een stapje verder, koppelde de hoek van de zon aan de mate van lichtinval en daarmee het verdwijnen van de vis uit de oeverzone. Afhankelijk van jaargetij en mate van onbewolkt of bewolkt weer kun je dus de klok er letterlijk op gelijk zetten wanneer het stilvalt maar ook wanneer het weer op gang komt. Hoe meer troebel het water, hoe minder dit opgaat. Laat dat troebele water nu net zijn wat ik zoek in de kristalheldere polders. Daar waar het troebel is, is de bodem omgewoeld en dat ging niet vanzelf. Gistermiddag die tinteling, niet te missen. Na veel warme dagen een wind die naar noordwest is verhuist en aantrekt. Ik hou wel van wind uit het noorden in een warm voorjaar, pure zuurstof die het water wordt ingeblazen denk ik dan. Bij aankomst voor de voerronde twijfel, zo helder, dat wordt toch niks om overdag te pennen? Op zoek dus naar troebele delen, en omdat ik de weg weet vind ik vrij snel een troebel deel. Als ik einde middag terugkom is het op alle stekken raak. Zeelt, voorn en karper. Alles komt op de kant. Als ik poseer met een jonge schoonheid komt de oude tuinder die op de hoek woont even een praatje maken. Man van weinig woorden. Vroeger, ja toen was het hier echt diep, het miegelde van de karper. In het voorjaar was de paai één groot spetterfeest. Ze zitten er nog hoor en hele grote ook, geeft me een knipoog. Ik glimlach, dat er hele grote zitten werd ik pas weer aan herinnerd. Paar weken terug was ik ook hier. In de middag voeren. Ik kijk mijn ogen uit, veel actieve vis en niet de kleinsten. Thuis schrok ik mijn eten weg, mijn vrouw kent me langer dan vandaag, heeft allang gezien dat ik "aan" sta. Veel eerder dan afgesproken ben ik alweer op de terugweg naar de polder. Van de azende vis natuurlijk geen enkel teken meer, als ik op mijn eerste stekje bijvoer dreunt er wel eentje weg van mijn voerplek; gaat het zo'n avond worden? Rustig afwachten maar. Het duurt lang, de overdag milde wind trekt aan er ontstaat mist. Temperatuur zakt rond zonsondergang heel rap. Ik mopper op mijzelf, had wel een extra truitje mee kunnen nemen, nu heb ik het net te fris. Als ik na lang wachten op één van de stekken een zeelt vang ben ik al meer dan gelukkig. Besluit dat ik het nog even probeer op de plek waar ik een vis verjoeg en dan naar huis ga. Mooie stek, een zijtak van de hoofdvaart. Hier, in de bocht waar ik zit komen een paar buizen uit die kleine slootjes met dit water verbinden, altijd topplekken. Mistflarden drijven langs, ik heb moeite het lichtpennetje goed te volgen, moet af en toe de tranen uit mijn vermoeide ogen wrijven. Ergens heeft zich een gevoel vastgezet, een gevoel dat het hier gaat gebeuren. Net voordat het lange wachten dat gevoel zover heeft laten afbrokkelen dat ik er de brui aan geef, komt de pen in beweging. Een duidelijke lijnzwemmer, daarna weer niets? Na een minuut of tien hetzelfde en dan weer stil. Nu duurt het nog langer, ergens slaat een klok twaalf keer, ik ben een starende zombie geworden die wacht op dat ene moment dat nog gaat komen. Weer zakt de pen weg, nu komt hij traag omhoog, steekt even iets meer licht door het zwarte wateroppervlak en danst dan naar rechts weg. Ik sla aan en ontmoet doffe weerstand. Onder water roert zich iets, iets wat zo massief is dat het op gang moet komen. Het duurt lang, een lange trage dril. Als ik hard trek loopt de slip vanzelf. Ik heb de vis nog geen moment gezien, ondanks de ondiepte blijft hij zonder enige moeite onder water. Als ik hem na een minuut of tien eindelijk boven het net heb snap ik dat. Wat ik niet snap is dat zo'n vis zo weinig leven heeft gegeven op de stek die maar 70 centimeter diep is; wat een stiekemerd. Die nacht slaap ik slecht, lig te woelen. Vreemde gedachten dat de vis het vangen niet aankon, dat hij dood is gegaan. Een sluimerbestaan tussen wakker zijn en slapen in, alsof de mistige polder in mijn hoofd is doorgedrongen. Ochtendlicht daarna veel te fel, het voelt onwerkelijk, toch is het me weer gelukt om een overtreffende trap van groot toe te voegen aan een al eindeloze rij van mooie vissen. Hoe groter ze worden hoe minder vaak dat gebeurt, zou zomaar de laatste keer kunnen zijn dat ik weer een trede hoger kom? Wat ge-app met medevissers die dit snappen, dat aan de ene kant lege gevoel en aan de andere kant de vraag waarom mij dit overdadige overkomt? 's Avonds de vraag van Hans, of ik al van mijn roze wolk af ben? Nee, eerlijk gezegd niet. Paar dagen later slenter ik door een gemaaid weiland, gras ligt klaar om geschud te worden. Ook tegen overdaad is de beste remedie "gewoon lekker vissen". Het zit niet tegen. De waterinlaat staat aan, komt hier onder een tunneltje door zo het verse rivierwater de polder ingestroomd. Op de rand van de stroming voer ik, pennetje kan daar zo mooi wiegen. De aanbeten liegen er niet om, de vis aast hard in die stroming. Als na een uurtje vissen de boer komt schudden vind ik het prima, ik heb mijn momentje al weer gehad. Zo rol ik na een trage start me door het visjaar heen. Keuzes lijken dan weer vanzelfsprekend, mooie momenten volgen elkaar op. Lukt me goed om met de mindere tijd door de studie de tijd die er is goed te besteden. Slim mee omgaan, goed gebruik maken van alle opgedane kennis. Half mei zitten we op een watertemperatuur die doet vermoeden dat de paai niet lang meer op zich laat wachten. Ik voer heel dun in een kleine, intieme polder en wat ruimer op een uitgestrekt systeem. In het laatste licht vang ik al een eerste vis. Een spiegel die zo hard knokte dat ik verbaasd stond te kijken van zijn beperkte formaat. Vis voor de toekomst, zie hem graag over een jaar of vijf terug. dat het een hem is weet ik zeker door het kleine straaltje hom dat hij van de zenuwen liet lopen. Net voor zonsondergang zit ik in het uitgebreidere systeem. Tegen de heldere avondhemel zie ik een felle vallende ster, trekt een lang lichtspoor om daarna uit te doven. Ik hoor en zie karper, meerdere plekken waar zich flinke groepen ophouden. Verzamelplekken, na een avond lijnzwemmers te hebben nagestaard weet ik weer dat het niet allemaal vanzelf gaat, verbaasde me wel dat ondanks het donker worden de eetmodus niet aanging? Komende weken maar momenten proberen te pakken, dit is toch wel één van de momenten van het jaar. Nog een maand erbij en we zakken even weg in een periode dat het water uitgestorven kan lijken. Nu nog maar even goed genieten, gewoon lekker vissen.
2 Comments
henk
16/6/2022 11:58:34 am
wow, wat een mooie polderwateren en dito karper.
Reply
Andries Hoekstra
19/6/2022 05:56:01 pm
Hoi Henk,
Reply
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|