Naast het (karper) vissen ben ik een voetbalfan. Met het huidige WK dat aan de gang is en het mooie weer van de afgelopen dagen komen deze twee hobby's af en toe in botsing met elkaar. Gisteren weer een moeilijke keuze. De achtste finale tussen Argentinië en Mexico bekijken of gaan vissen? Uiteindelijk wordt het beide. Ver in de tweede helft pak ik mijn visspullen en vertrek ik richting een wetering.
Daar aangekomen haal ik eerst diep adem, wat een heerlijke zwoele avond en wat een palet aan geuren om tot je door te laten dringen. De wetering is in zijn totaliteit ruim anderhalf kilometer lang. Halverwege kruist een weggetje de wetering. Bij het weggetje kun je goed parkeren en kun je- links of rechtsaf de kade langs de wetering betreden. Meestal kies ik voor het linkerstuk. Zo ook vanavond. Ik ga op pad om te voeren. Het eerste deel is overwoekert met planten en kroos maar al vrij snel wordt de wetering schoner. Ik maak vier voerstekken. Tijdens het voeren zie ik geen enkele actieve vis, niet echt bemoedigend. Toch maak ik me geen zorgen, vaak worden de vissen hier tegen de schemering aan pas echt actief. Als ik terugkom bij de auto om de hengel op te tuigen besluit ik eens langs het andere deel van de wetering te lopen. Ook hier is er veel plantengroei ontstaan in de laatste weken. Toch lijkt er nog voldoende ruimte om te vissen. Als ik een stuk gelopen heb kom ik een groepje actieve karpers tegen. Grote wellingen lopen over het water en zo nu en dan wordt er een staartlob boven water gestoken. Ik heb geen voer meer bij me dat heb ik in het passeren bij de auto achter gelaten. Daarnaast lijken er erg veel planten te staan, na de verspeelde vis van gisteren zit ik niet op weer een draadbreuk te wachten. Ik kijk even naar de azende vissen en loop daarna terug. Als ik de hengel heb opgetuigd is het donker geworden, er is al een uur verstreken sinds ik de voerplekken heb aangelegd. Op de eerste voerplek gebeurt er weinig. Naast alleen het pennetje probeer ik ook de rest van het water in de gaten te houden. Nergens zie ik aanwijzingen van actieve karper. Op het tweede stekje is het niet anders, wel komt er van links een egeltje aan wandelen. Pas als hij zo dichtbij is dat ik hem kan pakken heeft hij mij in de gaten, hij maakt rechtsomkeert en verdwijnt in het hoge gras. Dan komt er een grote golf aanlopen, het is een jagende fuut. Net achter de voerstek komt hij met een visje in zijn bek boven water. Niet veel later hoor ik de jongen om het hardst piepen wie er een hapje van mag hebben. Op stek drie is ook geen spoor van karper te zien en op stek vier ook niet. Dat valt toch wel wat tegen, maar de vissen kunnen zich heel goed in de zijsloten bevinden die tussen de kassen doorlopen, onbereikbaar voor de vissers. Ik loop de stekken in omgekeerde volgorde nog een keer langs en kom tot de conclusie dat dit niks gaat worden. Het voer ligt nu al drie uur in het water en er is geen enkele beweging te zien. Ik besluit het groepje karpers te bezoeken dat ik eerder tegenkwam. Nu het echt donker is worden mijn kansen op een goede afloop beter. Ik weet niet of anderen dezelfde ervaring hebben maar ik merk dat karpers in het donker zich tijdens een dril slechter kunnen oriënteren. Ze zijn makkelijker uit balans te trekken, weten niet zo goed waar ze heen moeten zwemmen. In het plantrijke water moet dat mij ene voordeel opleveren. Als ik in de buurt kom van de plek waar de vissen aan het azen waren ga ik nog voorzichtiger lopen. Er lopen nog steeds wellingen over het water heen, ze liggen er nog. Ik kijk of ik kan zien waar de vissen aan het azen zijn, de rand van een wierbed heeft de voorkeur. Met een onderhandse worp beland het aas tussen twee azende vissen in, beide liggen ongeveer een meter van het aas af. De vissen azen zo intensief dat ik het wel aandurf om één voor één wat kikkererwten bij te voeren. Zoals ik al verwacht had merken de vissen er niets van. Het duurt een minuut of tien, de vissen die op een meter afstand liggen hebben nog geen interesse getoond, als er van rechts een derde vis aan komt zwemmen die in de buurt van de lichtpen woestin de grond begint te spitten. Niet veel later glijdt de lichtpen weg. Na de aanslag komt de vis direct proestend boven, is het een brasem? Nee, ook dit is een reactie die karpers in het donker wel vaker hebben. Totaal overrompeld kan ik hem zo naar de kant trekken, helaas moet ik mijn net nog in het water stekken. De vis realiseert zich nu wat er aan de hand is en begint te knokken. Een mooie strakke dril volgt. De vis pakt geen lijn maar laat op de uitstaande lijn zien wat hij waard is. Na een paar spannende minuten glijdt hij het net in. Gezien de beschadigingen ga ik ervan uit dat de vissen net klaar zijn met de paai, de schubkarper is 83 centimeter lang en 17 pond zwaar.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|