Tijd is weer eens gevolgen. Ik kan er soms niet bij met welke snelheid alles momenteel voorbij gaat. Uitdagingen op alle gebieden en altijd wel een dingetje om te doen. Voor mijn gevoel is het een paar weken gelden dat ik terugkwam van zomervakantie. Dat is niet zo, zit nu te genieten van een welverdiende (wel met een hoofdletter W!) kerstvakantie, ruim 20 weken voorbij in een tempo dat bijna niet bij te benen viel. Vissen is een beetje in een verdomhoekje gekomen. Tijdgebrek of niet kunnen opbrengen om een avond op pad te gaan. Ik moet wel in de juiste mindset zitten zeg maar, hoewel dat regelmatig even naar buiten natuurlijk ook voor een bijdrage aan die mindset zorgt; een beetje een mindfuck dus. Niet helemaal blij met het weer van de afgelopen periode, teveel van alles, niet koud, niet warm, veel regen, veel wind. Poldergemalen oververhit, waar we het eerst over watergebrek hadden draait nu alles op volle toeren om voeten droog te houden. Altijd moeite om met dit weer de polderkarper te vinden. Stekken waar ik graag kom lenen zich niet om te bevissen bij bemaling; geen doen. Vis ligt er dan denk ik ook niet, kost waarschijnlijk teveel energie, zo zou ik er zelf over denken in elk geval. Wat dat aangaat zou ik er weleens in weg willen zakken, in het water, kijken hoe dat nu werkt. Met Michael vaak gehad over onderwatercamera aan een stok, beetje stiekem meegluren om te kijken wat er zoal ligt en dus ook niet ligt. Ik was altijd tegen, teveel romanticus, er moet toch iets te raden overblijven? Mezelf onderdompelen zou ik dan nog wel een te billijken alternatief vinden maar ja die kou weerhoud je dan toch daarvan..... De keren dat het samenviel geen succes, tenminste geen karpersucces. Wel allerlei witvis, giebel, brasem en mooie blankvoorn. Ook weer een drilherinnering die gegrift zal blijven staan. Ik had er vier en nu heb ik er vijf, momenten die ik per seconde nog exact kan herbeleven tot het moment dat de vis loste. De stomp in de maag die dat teweeg bracht voel ik ook zo weer, dat nare lege gevoel. Ja, je loopt er weleens tegenaan. Vijfde keer dus, absoluut vaker vis gelost maar deze vijf waren vissen van een andere orde en dan voel je dat in lijf en leden. Het was misschien ook wat dommig om echt licht te vissen, hoewel ruimte genoeg en enige pret aan de grote polderbrasems die eerst de stek onveilig maakten. Toen het stil werd wist ik dat het zou gaan gebeuren. Ik zakte mee met de pen en tijdens de eerste, eindeloze run wist ik dat het een beer was. Toen de vis stopte en toch weer op gang kwam was de lijn slap gevallen. Soms sta ik er stil en verslagen bij, soms vliegen er lelijke woorden door de lucht, deze keer was het het laatste.... Nu dus vakantie en daarmee tijd om met de juiste mindset de dingen te doen. De puzzel waar ze blijven bij bemaling laat ik even rusten, pak een water waar bemaling geen issue is. Stadwater, hoewel, misschien is dorpswater een betere naam. Flinke vijver met op een aantal plekken hele scherpe taluds. Zag een keer in lantaarnlicht op een koude februari-avond de vissen de route afleggen die ze waarschijnlijk normaal via de bodem volgen, nu deden ze dit net onder het wateroppervlak. Dat ondanks een temperatuur rond het vriespunt, je bereid je op veel voor maar oppervlakteaas begin februari, nee dat niet. Gaf dus wel veel inzicht. Voer op de plekken waar die scherpe taluds liggen. Ergens op de dag trekt de vis er blijkbaar heen, om te eten? Als er wat ligt zullen ze het vast wel nemen. Eerste twee rondjes geen tikkie, derde rondje moet het worden. Rotsvast vertrouwen. En ja, op de eerste plek al vrij snel een opsteker en wegzakkende pen. Even bang voor brasem maar de vis die meteen richting de brugpeilers vliegt is duidelijk de soort die ik wil. Vis nu gepast, die peilers zijn dan ook geen punt, vis kan eenvoudig worden gekeerd, daarna kort dril met veel gespetter. Mooie schub, uitzondering binnen het vooral spiegelige bestand en daarom nog leuker. Zo'n vis zorgt bij mij weer voor die eerder genoemde mindset, ik moet en zal, ook een mindfuck dus; want ondanks vakantie is niet alle tijd aan vissen te besteden. Zit dan stilletjes plannetjes te maken, vooruitdenkend wat mijn momenten moeten worden. Meer dan de helft valt af omdat ik ook wel snap dat familieleven erbij hoort. Blijft lastig en wat dat aangaat blijft dat hele vissen, niet alleen karper, een vrij asociale hobby. Hou ervan om combi's te maken. Wandelen met gezin en dan wat voeren om later terug te komen. Ergens was er nog een idee voor winterzeelt en dat moest ook maar eens tot uitvoering komen. Nu paar plasjes in een polder in de buurt. Ook hier een duidelijk herkenbaar talud, geef je ogen in de zomer de kost. Waar starten en waar eindigen (en dat vooral) de lelies? Daarachter uitpeilen is interessant, welk verloop is er? Hier ken ik het verloop en in de ochtend landen op twee plekken een twintigtal pellets en en tiental kikkererwten. Drie uur later ben ik terug, lichte hengel, dunne lijn. Nu maar hopen dat de karper geen roet in het eten gooit. Een toegevoegde, maagsamentrekkende herinnering per jaar vind ik meer dan genoeg... Een paar rollers, paar meter achter de voerplekken, iets dieper naar beneden dus, die komen wel omhoog. Niet heel veel later het verwachte tikje op de pen. Ogen die zich nog meer dan eerder focussen. Pen zakt weg, ik wacht, niet voor niets, oranje komt weer in beeld en zakt dan weer weg, nu slaan! Zeilt meteen een vis omhoog; brasem? Nee, zeelt, lijn is om een buikvin geslagen, hij spettert, lijn schiet los, iets dat op een dril moet lijken. Wat een lelijkerd! Onder de zwarte plekken en heel veel parasieten. Ik verwijder ze, dan snel een foto en weer zwemmen. Mooi als de dingen lukken en gaan zoals je had bedacht. Ik heb waar ik voor kwam, er volgt nog wat beweging maar geen aanbeten meer. Zo aan het einde is terugkijken ook iets wat erbij hoort. Nog nooit zo weinig gevist als dit jaar, twijfel of het komend jaar beter gaat zijn. kan wel hopen maar dat zou meer een wensachtige situatie opleveren. Kan dan maar beter accepteren zoals het gaat en nadenken hoe ik alles wat is en moet goed kan combineren. Daarnaast meer afwisselen, beetje rondhuppelen met shads, dat soort dingen. Kost gewoon minder tijd, woon bijna naast een kanaal, uurtje over is er altijd wel. Dat heeft het afgelopen jaar ook wel gekenmerkt, nooit op zoveel verschillende manier gevist. Misschien komend jaar ook over het roofvissen wat meer hier plaatsen?
Ach, ga wel zien. Voor nu nog een paar heerlijke vrije dagen en bijhorende vissige plannetjes. Ik ben nog niet klaar met 2019, hopelijk 2019 ook nog niet met mij? Voor iedereen die hier meeleest, regelmatig of af en toen, alvast een goede jaarwisseling en een heel fijn en gezond 2020.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|