De interesse in de polder waar ik op de 10e was is gewekt. De tocht die ik had bevist loopt vanaf die plek tussen de akkerlanden door om later met een bocht naar het noorden te lopen. Langs dit deel ligt een fietspad. Ik wil vandaag dit deel bekijken, hier kan ik mooi wat stekjes aanleggen die ik rustig af kan struinen. Als ik bij het water aankom blijkt het iets minder breed te zijn dan ik had verwacht, de kleur van het water is wat roestig bruin. Ik heb het idee dat er op de meeste plekken wel een karpertje te vangen is hier maar besluit toch om op wat meer markante plekken voer te strooien. Ik maak vier stekken: bij een duiker onder een weg door, bij een buis die een slootje met de tocht verbind, op de hoek van een t- splitsing met een andere tocht, en in de bocht van de tocht zelf. Teruggekomen bij de eerste stek zet ik rustig de hengel in elkaar en leg het net klaar. Niet veel later staat de pen voor de ingang van de duiker. Tijdens mijn voertocht heb ik geen vissen zien zwemmen, wel leken er op meerdere plekken golfjes veroorzaakt door walmende vis uit de kant te komen. Na een half uurtje is het nog steeds stil bij de duiker, op naar de stek bij de buis. Hier duurt het tien minuten voordat het pennetje weggetrokken wordt. Na de aanslag vlucht de giebel naar het midden, bijna direct daarna komt hij boven, het is een klein visje net 39 centimeter lang. Ik onthaak hem, strooi nog wat voer en loop naar de volgende stek. Bij de t- splitsing duurt het niet veel langer voordat het pennetje meegetrokken wordt, weer heb ik een klein giebeltjeaan de haak. Zelfde ritueel, onthaken meten, terugzetten en bijvoeren. Terwijl ik de vis terugzet zie ik een grote schim onder de kant doorglijden. Daarna op weg naar de bocht, hier weer hetzelfde en weer een knolletje. Ik besluit niet helemaal terug te lopen naar de duiker maar het eerst weer bij de buis te proberen. Weer duurt het een minuut of vijf voordat de pen wegloopt, weer de weerstand van een kleine vis. Op de kant wordt duidelijk dat deze giebel wel hoger gebouwd is als zijn soortgenoten. Bij de t- splitsing moet ik iets langer wachten, na een minuut of tien wordt de pen plots onder getrokken. Nu een grotere vis waar ik een robbertje mee stoei; 63 centimeter en 9 pond. Op de hoek gebeurt niets meer. Op de terugweg naar de duiker zet ik de pen nog even bij de buis neer. Weer haak ik een klein visje, deze keer schiet echter de haak los. Bij de duiker is nog steeds geen activiteit te zien. Ik ben ondertussen ruim drie uur aan het vissen en besluit ermee te stoppen. Binnenkort kom ik hier terug met een lichtere hengel, dan kan ik mooie sport beleven aan deze giebeltjes.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
March 2024
Contact: [email protected]
|