Ik val in herhaling, vorig jaar rond deze tijd ook een gat in het plaatsen van een blogje. Periodedingetje zal het wel zijn. Eindejaarsdrukte, feestdagen en dan het nieuwe jaar in met nog zoveel dingen die eigenlijk in het oude jaar al afgemaakt zouden moeten zijn. Bloggen schiet er dan toch even bij in. Tijd om even bij te praten dus want er is op visgebied weer voldoende te beleven geweest. Onder het einde van het jaar zet ik altijd letterlijk een streep, een streep in mijn logboekje om een eindconclusie te trekken. Ik doe het al jaren en er zijn zo door de tijd heen dingen die opvallen;
De polder waar ik door de jaren heen de meeste grote vissen ving was eindejaardecor van de nachtvisserij. Waar een jaar geleden in dezelfde omstandigheden het een komen en gaan was van springende en rollende vis nu geen enkele kring. Zou het dan echt gedaan zijn met dit penparadijsje? De zoveelste plek waar je afscheidt van moet nemen omdat het gewoon over is? Ver richting middernacht in een akelig vochtige en koude polder is er dan toch een rollende vis. Kort erna, na veel getalm, een pen die wegloopt. Na de aanslag wist ik genoeg; een kreeft. Gelukkig daarna toch nog even ingelegd... Het voelde als een overwinning maar ook een beetje als een afscheidt. Klinkt rigoureus en zo zal het niet gaan. Toch voelt het niet goed om een plek waar het zo kon walmen continue strak en doods erbij zien te liggen. Dan moet er toch iets gebeurt zijn? De eerste weken van het nieuwe jaar zijn weinig soeps. Wisselende temperaturen, regen, sneeuw, vorst; alles door elkaar heen. Het viel ook steeds net net goed. Als er al is een mooie dag tussen zat was er absoluut geen gaatje te vinden om ertussen uit te knijpen. Tot gisterochtend. Eigenlijk ook niet echt tijd, in de middag verjaardagsfeestje van mijn dochtertje en er moet nog wel wat gebeuren... Gelukkig kan ik er toch even tussenuit. Kies voor een makkelijk water, als ik dan maar kort heb is het wel zo leuk om wat te vangen. Zo stap ik kort nadat de zon op is de polder in om een voerplekje te maken. Daarna rustig hengeltje optuigen. Licht vissen, lichte hengel, lichte lijn, lichte pen en een minihaakje. Rugzak, stoeltje, net en gaan maar. Her en der ijs in de kanten en wat verderop is de sloot helemaal bedekt met ijs. Hier op het stroompje voor een tunneltje niks daarvan. Uitbundige zon en afwezige wind maken dat de jas lekker open kan. Zal de vis ook wakker zijn? Het duurt langer dan ik had gedacht maar na een kwartier toch de eerste aanbeet. Valsgehaakt en los. Vijf minuten later hetzelfde. Appje naar Michael en Rene, dat ik zit te schutteren in plaats van vangen. Na de twee missers duurt het even voordat het weer op gang komt. Weer een aantal lijnzwemmers die ik nu gelukkig wel herken en dan een onmiskenbare aanbeet. Wat een lol, visje doet zijn stinkende best en dat levert een schitterende dril op. Op de kant zie ik dat het een plaatje is. Goud in de winterzon; beelden die op je netvlies blijven hangen. Een onvervalste volschubspiegel tussen al het schubgeweld. Toch altijd weer leuk om tegen een onverwachte verassing aan te lopen! Hierna is het een gekkenhuis op de stek. Er is een grote groep hongerige karpers neergestreken die continue door de lijn zwemmen. Inleggen, pen komt niet omhoog. Ophalen en weerstand; valsgehaakt. Opnieuw inleggen, pen zeilt direct weg, vis prikt zich doordat de lijn strak loopt. Direct daarna iets wat op een aanbeet lijkt maar het enige dat op de haak 'prijkt' zijn twee schubben. En zo verder. Niet normaal, geprobeerd aan de zijkant van de voerplek te vissen om het gewoel te ontvluchten maar ook dat werkte niet! Na heel veel lijnzwemmers en vissen die zichzelf prikken zonder dat ik sla keert de rust terug. Met deze hoeveelheid activiteit voelt één gevangen vis toch wel wat karig. Gelukkig toch nog een echte aanbeet kort voordat ik moet stoppen. Weer zo'n kleine polderrakker, wat kunnen ze toch tekeer gaan.
Vandaag op de fiets in de bijtend, koude miezerregen dacht ik nog even terug aan het moment dat ik in overdadige zonneschijn met dat minivisje poseerde. Momenten om je aan vast te klampen op dagen dat lekker vissen ver verwijdert lijkt te zijn. Door de jaren heen geleerd dat als je voldoende geduld hebt, er vanzelf weer zulke momenten langskomen, dat is een ding dat zeker is!
2 评论
Arie Griffioen
13/3/2019 08:30:26 pm
Leuk om te lezen en zo herkenbaar wikken en wegen tussen werk en privé’ . Lekker doorvissen in de winter en toch af en toe zo’n goude rakker op de kant . Niks is mooier dan vissen op karper met het pennetje, net door de oppervlakte heen stekend omringd door bellen en bubbels; let op daar gaat hij .
回复
Andries Hoekstra
21/3/2019 09:05:54 pm
Hoi Arie,
回复
写评论。 |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
March 2024
Contact: [email protected]
|