Soms gaan de dingen vanzelf. Zondagochtend, even ben ik wakker, check de wekker. Half zeven, nog een half uurtje dan vind ik het tijd om eruit te gaan. Even nog doezelen, soms is het dan ineens half acht, nu stap ik op het voorgenomen tijdstip uit bed. Trui aan en een jas, de alweer stevige wind uit het oosten doet me huiveren. Brrr, koude ochtenden. Polder in, karper kietelen, kietelen met een klein beetje voer. Wat pellets afgetopt met goudgele maïskorrels. Als winteraasje staat maïs voor mij redelijk onomstreden vast, hoewel een smeuïg kattenbrokje of een blokje smac het natuurlijk ook goed doen. Nu zitten we halverwege april en vis ik nog steeds me maïs, meestal was ik in deze tijd van het jaar al wel overgestapt naar de, voor mij favoriete, kikkererwten. Nu niet, waarom niet? Ik vang me een ongeluk aan karper en zeelt. Bijvangsten van brasem en voorn zijn bijna nihil. Zie het maar te snappen? Die onderwaterwereld blijft voor verassingen zorgen. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat alle polders ineens gezuiverd zijn van blankvoorn en brasem (dat zou overigens pas echt een verassing zijn), hoewel ik wel het idee heb dat de brasemstand op een hoop plekken teruggelopen is? Ik vang ze bijna nooit meer in de polder. Dit jaar zelfs nog geen één? Goed, hoe dan ook, voornemen was met maïs door te vissen totdat het door witvis activiteit niet meer te doen zou zijn; vooralsnog is dat moment nog niet aangebroken. Prima gevangen dus, vaak wel zeelt als ik karper wilde vangen en andersom, zo nu en dan dus wat gepruts met een erg lichte hengel maar gelukkig ging het steeds goed. Het is koud en klam in de polder, ik gok op de delen die door struikgewas en bomen in de luwte maar het grootste deel van de dag wel in de zon liggen. Met de wind in mijn rug voer ik eerst minipellets, daarna grotere pellets en als laatste de maïs. Op zich niet nodig maar met tegenwind kom je er snel achter dat voerdeeltjes van verschillend gewicht en formaat zich niet in één keer laten voeren. Begin met de lichtste en daarna de rest. Geloof me, i've learned the hard way! Oja, hoe groter de afstand hoe ingewikkelder dit wordt, kan je oplossen door een blik kattenvoer toe te voegen en daar wat kattenvoer-particle bommen van te maken! Ik heb een sterk vermoeden dat het weer taai gaat worden. Die continue strak blauwe lucht, die droge wind uit het oosten en de grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht; niet mijn favoriete voorjaarsweer. Als ik naar huis rij een korte blik op een polder waar ik de afgelopen weken regelmatig kwam. Apart verhaal die polder. Zo diep, een gat in de grond tussen "gewone" polders in. Door de diepte zelfs een aparte afvoer tussen de minder diepe polders toe naar de boezem; water is zo brak dat de boeren en tuinders het niet vermengd willen hebben met het zoete nat dat over de plantjes uitgestrooid wordt. Door dit brakke water ook andere planten soorten en een visstand die hoort bij dit type water. Veel witvis met weinig bedreiging van roofvissoorten, een enorm natuurlijk bestand aan voornamelijk karper, brasem en zeelt. Wel een probleem, een probleem waar meer polders tegenwoordig last van hebben; veel vissers. Ik weet niet waar ze ineens allemaal vandaan zijn gekomen maar uit het niets lijkt de polder het nieuwe karper walhalla. Vastloodvissers, penvissers, van alles. Water is van iedereen, helemaal prima, maar als er meer vissers komen wordt het altijd een zootje. Lege verpakkingen, blikken, plekken met vijftig uitgetrapte peuken. Zo triest, zo jammer. Buiten die irritatie om heb ik me heel goed vermaakt in de diepe polder. Mooie vissen, veel vissen en dus veel kleine. Dat was het enige minpuntje, de enige grote vis die ik haakte loste terwijl hij schep klaar op de rand van het net lag. Een collega visser die kort na me was aangekomen had, dacht ik, de hele dril gezien maar bleek na zijn hengels te hebben uitgegooid in zijn auto te zijn gaan zitten slapen? Onbegrijpelijk, zulke mooie ochtenden en avonden en dan direct na aankomst gaan slapen? Al mijmerend rij ik naar huis terug, ontbijt maken voor de familie. Rare tijden met thuiswerken en thuisonderwijs, zo af en toe even hengelen kan dan geen kwaad. Merk dat nu ik tot thuisweken veroordeeld ben ik minder goed aan pauze toekom. Op werk is er altijd wel een loopje of een afspraak buiten de deur. Nu alles via videobellen en voor je het weet zit je tien uur in je kantoorkamertje door te werken; niet heel gezond. Voor mij geldt wat voor iedereen geldt; nieuwe balans vinden.
Na het ontbijt toch die kriebel, kan toch bijna niet anders dan dat op de ondiepe delen die uit de wind liggen de vis op zoek gaat naar lekkers? Terug in de polder is de wind aangetrokken. Het is al richting tien uur maar de jas blijft voorlopig nog aan. Ik tuig de hengel rustig op en hop van stek naar stek. Naast een brugpeiler een paar tikjes en dan een pen die met een rotgang wordt ondergetrokken; lijnzwemmer. Blijkbaar ook geschrokken want beweging is daarna weg. Op de laatste stek besef ik me dat ik op de lijnzwemmer na niets heb gezien. Er springen geen witjes, geen brasembellenspoortjes, laat staan een rollende karper of een immer uitdijend bellenpak. Nee, helemaal niets, om moedeloos van te worden. Toch zit ik wel lekker, zon vol in mijn gezicht, uit de wind. Even genieten maar. Net voordat ik eraan denk terug te lopen, wellicht een enkele stek op de terugweg nog tien minuten te geven, komt het pennetje tot leven. Heel langzaam verplaatst hij ietsjes op het stille water, zakt ook wat. Het zal toch niet? Handen die langzaam naar het kruk tasten en natuurlijk daarbij even de verse brandnetelblaadjes vastpakken. Ondanks de stevige prik de ogen op de pen houden. In tegengestelde richting van de eerdere beweging glijdt het pennetje nu weg, langzaam, rustig en steeds dieper. Nu dan; ja hoor toch nog vis. Niet veel later tover ik zonder moeite een grote glimlach tevoorschijn als de polder maar weer eens een prachtexemplaar even van mij laat zijn. Dat loopt een stuk lekkerder terug, met een meurend net en allerlei nieuwe maïsplannetjes in mijn hoofd.
2 Comments
Frank
30/4/2020 08:08:41 pm
Prachtige rijen karper perfect op een rijtje.
Reply
Andries Hoekstra
3/5/2020 08:24:48 pm
Hoi Frank,
Reply
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|