Op de 21e was ik 's avonds laat nog naar een wetering geweest. Op de één of andere manier vis ik niet vaak aan deze wetering terwijl ik weet dat er veel mooie vis rondzwemt. Ook de omgeving is erg prettig. De wetering is bereikbaar via een kade, aan de ene kant van de kade ligt een slootje aan de andere kant de wetering. De kade is soms maar een paar meter breed. Door de knotwilgen en andere boompjes aan de slootzijde is het een plek waar je lekker beschut kan zitten. Op sommige plekken komt de wetering uit in grote vierkante bakken water. Dit zijn natuurlijke reservoirs voor de kassenbouw die direct aan de wetering grenst. Aan het begin van het jaar ben ik al een keer hier geweest. Toen hadden er net baggerwerkzaamheden plaatsgevonden in de wetering. De bagger die uit de wetering was gehaald was over de kade heen gestort waardoor de kade een donkere zwarte indruk maakte in plaats van de groene frisse aanblik die hij normaal heeft. Ondertussen beginnen er allerlei planten weer door de bagger heen te groeien, toch zal het nog wel even duren voordat de wetering zijn intieme karakter terug heeft. Ik ben op weg naar de plekken die me vorig jaar de meeste vis hebben opgeleverd, één van de waterreservoirs. Als ik net over een uit het water stekend paaltje het eerste voerplekje maak zie ik verderop een karper rollen. Als ik bij het reservoir ben aangekomen zie ik nog enkele actieve vissen. Het vertrouwen is direct groot, als de vis hier actief is zijn ze vaak makkelijk op de stek te krijgen. Als ik het laatste voerstekje maak zie ik een enorme golf recht op een meerkoet die verderop ronddobbert aflopen. Ik verwacht en onderwateraanval van een andere watervogel maar dit blijkt niet zo te zijn. Als ik pols hoogte neem zie ik in het smalste deel van de wetering meerdere vissen paaien. Ik kijk even naar de vissen en verbaas me over de lengte van sommigen. Dan loop ik terug naar het eerste stekje, er zijn ook vissen actief dus vangen is gewoon mogelijk. Daarnaast ga ik ervan uit dat na de zonsondergang de vissen de paai laten voor wat het is en op zoek gaan naar voedsel om op kracht te komen. Het wordt een moeilijke avond. Meerdere keren zijn er vissen actief op de stek maar iedere keer worden ze door andere langszwemmende vissen "opgepikt". Eenmaal loopt de lichtpen mooi weg, na de aanslag komt er een brasem bovendrijven. Op de 24e ben ik weer terug aan de wetering. Ik ga ervan uit dat voor de meeste vissen de paai erop zit. Als ik langs de wetering loop zie ik veel waterplanten drijven. Ik ben gewend dat dit water mooi schoon blijft maar het baggeren heeft de onderwaterstructuur en daarmee de biotoop kennelijk verandert. In het smalle deel van de wetering waar ik eerder de vissen zag paaien kom ik ze weer tegen. Nu echter zijn de vissen aan een vreetorgie begonnen. Overal lopen wellingen en zie ik staarten zwaaien. Soms komt er een rugvin boven water uit. Ik maak op de plek waar de vis zich verzameld heeft twee voerstekken, iets terug maak ik er ook nog één. Als ik bij de eerste voerstekken kom staat op één van hen een asociale staart te zwaaien. Rustig zet ik de hengel en het net in elkaar. Twee kikkererwten worden op de haak gezet en ik sluip naar de stek toe. Ik gooi het aas ruim over de stek heen en trek het dan voorzichtig terug. De vis aast door en wordt even later vergezelt door een tweede karper. Dan zwemmen ze door. Er volgt een bloedstollend half uur. Keer op keer trekken de vissen over de stek, soms wordt de pen even meegenomen maar iedere keer wordt dit veroorzaakt doordat de karper het draad raakt. Uiteindelijk houdt de grote staart het voor het gezien, steeds verder van mij verwijdert zie ik de staartlob boven water zwaaien. Na een half uur gaat er eindelijk een vis de fout in, hij pakt het haakaas en zwemt rustig weg. Als ik de haak zet ontploft het water. Meerdere vissen klappen weg en de gehaakte vis vliegt door de slip. Onderweg wordt hij af en toe vergezelt door andere vissen; blijkbaar is de paaidrang nog niet helemaal verdwenen. Na een spannende dril beland er een mooie schub in het net, 83 centimeter lang en 15.5 pond. Bij het terugzetten moet ik de vis even ondersteunen, de paai en de dril hebben veel van hem gevraagd. Uiteindelijk voel ik zijn kracht terugkomen en gaat hij er met rustige staartslagen vandoor. Ik voer wat bij en laat het water even voor wat het is, terug naar de stek bij het waterreservoir. Ondertussen is het donker geworden, gelukkig geeft het breeklichtje van afgelopen donderdag nog voldoende licht om de pen goed te kunnen zien. Het water in het reservoir is vlak, de wind is gaan liggen. Op sommige plekken lopen wellingen, meerdere vissen zijn actief aan het azen. Ik zit nog niet lang als er links van me een staart opduikt. De staart heeft wat weg van het enorme gevaarte dat ik eerder zag. Al vrij snel heeft deze vis het aas gevonden. Ik zie de wellingen over de stek lopen. Ik voel de spanning als een blok in mijn buik zitten. Af en toe wordt de pen weggedrukt. Na meerdere momenten waarop ik twijfel om te slaan lijkt na een kwartier de pen weg te zakken. Hij blijft net onder water staan, wordt opgestoken en zakt weer, nog een keer komt hij omhoog dan niks meer. Als ik tien minuten later het aas controleer zie ik tot mijn grote verbazing dat beide kikkererwten verdwenen zijn. Ik strooi wat voer en loop terug naar de plek waar ik eerder die avond een vis ving.
De karpers liggen er nog steeds maar ze komen niet op het haakaas. Ik wacht geruime tijd uiteindelijk neemt de activiteit af. Ik voel een koude wind opsteken. Op de stek bij het reservoir gebeurt ook niets meer. In de verte laat de kloktoren weten dat het alweer 1 uur is, ik besluit te stoppen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|