Met het mooie weer besluit ik een hele andere polder op te zoeken. Hier ontdekte ik per toeval vorig jaar dat er tegen de paai aan zich op een bepaald deel veel karper verzameld. Ik heb in dit deel van deze wetering nog maar één keer eerder gevist. Dit omdat het een flinke tocht is om er te komen. Het laatste stuk kan alleen te voet en duurt bijna 20 minuten. Bij aankomst op de stek ben ik teleurgesteld, er staat erg veel wind en ik heb geen flauw idee of er weer veel vis zwemt. Dat zijn voor mij de moeilijke momenten, een stek waar ik veel beweging gewend ben die dood lijkt. Ik besluit door te zetten, de vis moet er zijn, gewoon voerplekjes maken en vissen. De derde voerplek ligt op de hoek van een bredere sloot die op de wetering uitkomt. Als ik de sloot inkijk zie ik dat er veel beweging in zit, ik pak mijn verrekijker en stel vast dat het karper is. Terwijl ik heel voorzichtig in de sloot nieuwe voerstekken maak zie ik tientallen karpers azen. Dit moet een eitje worden. Wat wel lastig is, is dat ik de steeds lager staande zon in mijn rug heb, zelfs als ik de lengte van mijn hengel (4.20 meter) uit de kant blijf, valt mijn schaduw over het water. Ik probeer het toch, maar op de één of andere manier komt de vis niet op mijn voerplek. Een sloot vol met karper en geen aanbeet krijgen, wat een frustratie! Ik besluit bij mijn oude plan te blijven. Ik ga op mijn oude voerstek op de hoek van de sloot en de wetering zitten. Ondertussen is al het water glad geworden, ontiegelijk veel vissen zwemmen de sloot in en uit, maar geen één lijkt zich om het voer te bekommeren. Een paar jaar geleden was ik in deze situatie nieuwe voerplekken gaan maken, nu weet ik dat afwachten beter is. Het geduld wordt beloond! Om negen uur duikt er vlak voor mijn voeten een vis op de voerstek, binnen no time is de pen weg. Ik sla vast en er volgt een explosie van water modder en afgestorven bladerdeeltjes. Na een korte maar heftige dril land ik een varkentje. Een schitterende schubkarper die stijf staat van het kuit. Mede hierdoor valt het gewicht hoog uit, bij 78cm weegt deze vis 23 pond. Tevreden zet ik de vis terug. Terwijl ik in het schemerdonker terug wandel zie ik een aantal nog veel grotere vissen in de sloot zwemmen, morgen ben ik hier terug!
1 Comment
Harmen Sleeuwenhoek
21/5/2018 11:24:47 pm
Prachtige schub, mooie bouw! Zo zie je maar dat de aanhouder wint en dat je soms beter kan doen wat je gewent bent dan als een kip zonder kop overal nieuwe stekjes aan te maken.
Reply
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
March 2024
Contact: [email protected]
|