Vandaag heb ik een paar uurtjes thuis gewerkt. Plan was om einde van de middag naar een polder te vertrekken die qua afstand voor mij het verste van huis ligt. Overdag regende het aan één stuk door. Na de middag wordt het wat lichter maar ook vallen er nog steeds pittige buien. Tegen een uur of vier heb ik alles ingepakt en rij ik naar de polder. Ik kwam hier nog maar twee keer eerder. Het is nieuw water binnen de vergunning, een uitgestrekt gebied wat door een aantal tochten doorkruist wordt. De meeste plekken zijn goed bereikbaar doordat er veel fietspaden liggen, andere delen liggen tussen de kassenbouw en een industriegebied. Er lijkt een meer dan behoorlijk bestand aan vis te zitten maar ik vermoed ook dat door de bereikbaarheid er meer vissers zullen komen dan dat ik op andere plekken gewend ben. Ik kies vandaag voor een totaal ander stuk dan tijdens de eerste twee bezoeken. Als scheiding tussen commercie en weiland ligt er een brede tocht, na een bruggetje staat er een smallere tocht haaks op die langs de plaatselijke sportvelden de akkers inloopt. Als ik aankom is het droog en het lijkt erop dat het ook voorlopig zo zal blijven, in de verte wordt het alleen maar lichter. Daarbij is het vies warm, ik heb een trui aan maar dat is eigenlijk niet nodig in dit damperige weertype. Ik maak twee voerplekken in de brede tocht. Eén bij een duiker naar een zijslootje en één bij het bruggetje. In de smallere tocht zie ik al snel actieve karper. Een wapperende staart, aasbellen, een rollende vis. Ik maak naast een bruggetje een voerplek en loop daarna langs de tocht door de akker om bij twee zijsloten ook wat voer te strooien. Het voeren met een mengsel van kattenbrokken en particles is me goed bevallen, het geeft een mooie voerwolk die volgens mij erg attractief is voor alle in de buurt zijnde vis. Ik tuig een lange penhengel op en gebruik hiervoor een 26/100e lijn. Her en der zijn wat planten, dit lijkt mij de meest verstandige keuze. Ik begin in de brede tocht. Hier is geen activiteit te zien, dus al vrij snel ben ik op het eerste voerplekje aan het smallere deel. Als ik net zit zie ik een schubkarper rollen om daarna een stoot bellen omhoog te laten komen. Op het voerplekje is ook activiteit. Zo nu en dan zakt het pennetje wat en tweemaal wordt hij rustig even meegetrokken. Na een minuut of twintig verheft de oranje antenne zich om daarna langzaam te verdwijnen. Na de aanslag kan ik de vis direct ondiep trekken, een mooie spiegelkarper. Een dertig seconden later ligt de vis al in het net, deze had geen zin zich te verzetten. De enkele beschadiging op zijn flanken en de gespleten vinnen doen een heftige paai vermoeden. Lelijker is een recente wond aan zijn bek; in het midden van de onderlip zit een scheur. Smalend denk ik zou dit nu "perfect in de onderlip prikken" inhouden? Ik vind het niet netjes van mijzelf om zonder enig bewijs zo te wijzen maar ik kan me ook niet voorstellen dat deze verwonding niet door een haak is toegebracht. De vis gaat net over de 80 centimeter en weegt een ruime 21 pond, snel een foto met statief en terug. Lekker zo snel succes. Toch heb ik meer zin in de andere stekjes, ik zit hier teveel in het zicht naar mijn zin, de bewoonde wereld is te dichtbij. Wel heb ik waarschijnlijk een mooie winterstek erbij. Het is bij de brug aanzienlijk dieper dan op de rest van het water, onthouden maar. Op de tweede stek is er minder ruimte, het sportpark houdt hier aan de andere kant van het water op, wat rest is een open landschap van akkers en weilanden. Het is toch raar dat ik me op zo’n plek direct beter op mijn gemak voel, het zijn precies dezelfde vissen die er zwemmen maar het gevoel is direct anders. Ook op deze stek is er snel beweging. Ik sla al vrij vlot mis op iets dat een aanbeet leek. Ik ben bang dat de vis misschien geschrokken is maar dat blijkt niet zo. Nadat de pen weer naast de pluk riet is neergezet is er al snel weer beweging. Het duurt wel nog een tijdje voordat de pen definitief wegloopt. Aanslaan en meteen een run de tocht in. Prima, ruimte genoeg. Na een meter of vijftien keert de vis die dicht bij de bodem blijft. Ik kan het niet laten even naar de 14 voets kromme hengel te kijken, een prachtgezicht. De vis zwemt voor me langs en trekt nu de andere kant op een meter of tien draad van de spoel. Hierna scheert hij naar de overkant en draait terug. Ik spoel snel draad bij maar kan op geen enkele manier voorkomen dat hij door wat losstaand riet terug zwemt. De eerste plukken buigen makkelijk mee waarna de lijn eroverheen springt. Dan zit de boel vast. Ik zie kolken achter het riet en besluit de spanning eraf te halen, bijna direct komt de vis los. Ik zet meer kracht en trek hem bij het riet vandaan. Het beste is eraf, een paar korte rondjes onder de top en dan kan ik hem scheppen. Een volschubspiegel; mooie vis zeg. Iets korter en beduidend lichter dan de eerste vis. Ik ben niet helemaal tevreden over de eerste drie foto’s maar de batterijen van het apparaat zijn leeg. Ik heb wel nieuwe batterijen mee maar om daarom die vis op de kant te houden is me te gortig. Ik schuif hem terug het water in, een bellenspoor trekkend zwemt hij rustig weg. Even zitten en een bak koffie, daarna rustig de boel weer ordenen en opruimen. Ook maar meteen een paar meter draad vervangen, kan geen kwaad na zo’n wilde rit door de rietstengels. Daarna loop ik door de akkers naar het laatste stekje, de klei blijft onder mijn laarzen plakken waardoor het lopen steeds zwaarder aanvoelt. Ook op deze stek is binnen vijf minuten de pen weg, ik sla aan maar mis. Een brede golf trekt steeds verder van mij weg. Jammer maar met de vissen die ik tot nu toe heb gevangen is de avond al mooi genoeg, daarnaast is er nog veel tijd over. Toch blijft het bij die twee vissen. Ik loop de stekken nog een keer af maar merk dat nu de wind iets meer uit het oosten komt en is aangetrokken de activiteit afneemt. Zag ik eerst veel vis zwemmen, draaien, springen en kolken. Nu is er alleen een zachte kabbel te zien, het is stil geworden. Als het begint te schemeren knoop ik er een eind aan, een meer dan geslaagde pensessie!
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|