Ik heb er niet op gerekend, ben er niet meer aan gewend; wind en regen. In het zoveelste duffe, te benauwde kantoortje probeer ik mijn aandacht bij de gesprekken te houden, ik heb een slechte positie gekozen. had beter met mijn rug naar de hoge ramen kunnen gaan zitten. Nu wordt mijn blik automatisch steeds naar buiten getrokken. Op de windvlagen zie ik de druppels nattigheid zich vervoeren tot ze een plek vinden om neer te slaan. Een uurtje later nog steeds regen, ik heb geen jas mee, als ik thuis kom is mijn colbert verzopen. Niet erg, was toch van plan de werkkleding te verruilen voor een viskloffie. Ik probeer mijn rust te houden, eerst thuis even wat dingetjes doen. Afwasje, koffie zetten, voertje klaarmaken. Tegen de tijd dat ik pad ga is de regen gestopt. Als ik een kwartier later zo nonchalant als mogelijk de achterbak dichtkwak na schoenen voor laarzen te hebben verwisseld wordt ik overmand door emotie. Het is gek, het is zulk simpel kinderlijk geluk maar hier voel ik me thuis. In de schemering langs het water, tussen de weilanden. Geen mens te bekennen, alleen op de wereld om mijn eigen avontuurtjes te beleven. Om te glimlachen, te verwonderen en te treuren, Soms om niets in het bijzonder, soms om het volle hoofd wat door de lege polder in perspectief gezet wordt, soms om zo'n malle karper. Het schelpenpad is op de schop. Alle struiken zijn gerooid en op een deel is er al een nieuwe schoeiing geslagen. Doordat de struiken weg zijn is er ineens veel meer water te bevissen. Ik kies voor plekken aan de westkant van het pad, hier staat de wind op. Die wind die weken lang verdwenen leek, steeds avonden met kalm en spiegelvlak water; waar was die herfst? Voor het eerst lijkt het erop en het sterkt mijn vertrouwen, de karper is losgekomen, wakkergeschud uit de lome nazomer en weet weer wat ze te doen staat; pensen volvreten voor de winter. Ik neem tijd voor de voerronde, daarna rustig de hengel optuigen. Alles in complete rust, niets overhaast, zorgen dat ik in de juiste modus ben om mijn penparadijs te betreden. Als het dan zover is, het pennetje op de lichte gofslag staat te huppen en ik ben gaan zitten, voel ik van alles van me afglijden. Terwijl ik diep zucht ben ik al ver boven mijzelf uitgestegen, mijn ogen dwalen de horizon af en klampen zich vast aan herkenningspunten. Het kerktorentje links, de misplaatste rij flats een paar kilometer verderop en de onwaarschijnlijk lelijk verlichte hefbrug. Dan keer ik terug. Ja, ik ben echt thuis. Op de eerst stek drink ik koffie, vast ritueel. Ergens rolt een vis. Langzaam schuifelen over het smalle pad naar het volgende plekje. Ik weet niet waarom maar ik leg de hengel niet neer, hou hem stevig vast. Pennetje hupt weer. Tussen het huppen door lijkt hij even langer laag te blijven staan, direct daarna verheft de pen zich en wordt zo hard weggetrokken dat het breekstaafje niet langzaam dempt maar in één keer uitgaat. Ik wacht even, de snelheid doet denken aan een lijn zwemmer. Misschien is het een seconde, misschien twee dan sla ik aan. Er roert zich een karper onder water, hij komt snel ondiep maar fopt me want voordat ik hem kan scheppen maakt hij diepte. ik voel dat hij dat vooral op gewicht doet. De vis blijft rustig en zwemt rondje na rondje op de paar meter uitstaande lijn. Ik krijg er geen vat op en als ik denk dat er toch wel een einde aan moet komen blijkt de vis pas begonnen. Ineens een versnelling en een slip die assisteert; tering die vis trekt echt hard. Ik trek op die momenten hard terug maar het maakt geen indruk. Duurt zeker nog vijf minuten voordat hij het opgeeft. Ik haal diep adem, wat een dril. Ik bewonder de zoveelste perfecte schub uit deze polder. Geen schub verkeerd, kerngezond en op het oog nog nooit gevangen. Hoewel ik van het laatste weet dat de kans wel heel klein is. Als ik hem terugzet glijdt hij rustig de diepte in. Wat een start, ik heb het er warm van gekregen. Ik moet weer even tot rust komen voordat ik door kan. Niet veel later heb ik die rust weer. Hang op een bruggetje en staar naar beneden. Paar zwalkende bewegingen zonder doorzettende aanbeet doen aan brasem denken. Ik wacht even af maar de beweging valt weg. Door naar het spannende bruggetje. Al zo vaak genoemd in blogs. Op een groot deel missen de planken, je moet met flinke stappen van plankje naar plankje huppen. De planken zijn glad na de eerste regen in tijden. Het gaat goed maar is best een toer. Ik wandel het weiland in. Er zijn steeds meer gaten in het wolkendek gekomen. geeft iets meer licht, best handig want zo kan ik zo goed en kwaad als het gaat de koeienvlaaien ontwijken. Weer zo'n perfect penhoekje, heb er tot nu toe dit jaar niet kunnen vissen omdat de beroepsvisser er een fuik had geplaatst. Tijdens het voeren zag ik dat hij weg was. Rechts de waterkuising met het bruggetje dat de weteringen waar het schelpenpad tussendoor loopt met elkaar in verbinding brengt. Links een grote inham in een verder strakke kant, was vroeger geen inham maar verbinding met een andere sloot, de verbinding is gedempt. Precies op de hoek van de inham staat op een meter uit de kant een oud, scheefgezakt paaltje. Ik sluip dichterbij en zet de pen net voor het paaltje. Ik ga zitten en pak een tupperware bakje met eten uit mijn tas. Alles op gevoel, het pennetje blijft continue mijn aandacht hebben. Lekker, restje van de verse kippenragout met sperzieboontjes en witte rijst. De wind drukt het pennetje bijna voorbij het paaltje. Ik laat mijn hoofd wat scheefzakken om goed zicht te houden. Weer een zakkertje, een stekertje en een pen die traag tegen golfslag in begint te lopen. Ik twijfel, heb wel het bakje weggezet en de hengel vastgepakt. Pennetje stopt. Zakt weer wat en schuift dan schokkerig verder tegen de golfjes in. Dit is het moment, aanslag en totaal tegenovergestelde reactie dan de eerste vis. De karper dreunt ervandoor en duikt het kommetje in. Mijn voordeel want er staat zo weinig water dat de vis wel weg wil komen maar dat lukt niet. na een korte touwtrek partij ligt hij al in het net, De vis is woest en denkt het net stuk te kunnen zwemmen; wat een geweld. Weer een mooie vis, wat een weelde. Na het terugzetten maar weer de rust zoeken. daarna over een smal stukje weiland naar het verst gelegen stekje schuifelen. Goed opletten, de muskusratten hebben er gatenkaas van gemaakt, als je niet oplet zak je zo door je enkel heen. Op dit deel is al twee jaar geleden een nieuwe schoeiing geslagen, een echte natuurvriendelijke oever. Betekend een deel water tussen de kant en de schoeiing en om de honderd meter de schoeiing die onderbroken wordt zodat vis een paaiplek heeft. Mooie plekken om te voeren, zeker als er vanaf de oever wat watervegitaan door het gat gegroeid is.
Als ik net zit dendert er vijftig meter verderop een grote vis uit het water. Wat een geluid zeg. Duurt een tijd voordat de pen staat te schudden op de veroorzaakte golfslag. Pen geeft signaaltjes door. Ik heb het idee dat het kreeftjes zijn. Van rechts achter me komt geruisloog een grote vogel aanglijden. Een uil vliegt een meter of drie boven me langs. Hij keert halverwege het water en komt op me af. Blijft even boven het pennetje staan, zweeft weer weg en komt nog een keer terug. Je hoort niets, geen enkel geluid, geen vleugelslag; indrukwekkend. Niet de eerste keer dat een uil zich in het breekstaafje interesseert. De beweging zet niet door. Ik loop de stekken in omgekeerde nog een keer langs. Ik zie nog een paar vissen rollen maar op de stekken is het stil. ik geef het ook niet teveel tijd, het is ergens wel mooi geweest voor vanavond en best gezond om voor de verandering een keer op een redelijk moment thuis te komen.
3 Comments
2/10/2016 10:43:53 pm
Subtiliteit en robuuste vissen in jouw onvolprezen stijl Andries....
Reply
torsten
3/10/2016 09:48:53 am
wow! mooi verhaal.
Reply
Andries Hoekstra
4/10/2016 10:29:41 am
Rombout en Torsten, bedankt mannen! Op naar een volgend plaatswaardig avontuur!
Reply
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|