Het lijkt weer een heerlijke lentedag te gaan worden. Na wat verplichtingen vertrek ik naar een oude wetering in polder 1. Om hier te komen moet er een flink stuk door de weilanden afgelegd worden. Wat een heerlijke tocht is het naar dit water. Overal zingen vogels en tussen de groene weiden en donkere sloten lijk ik de enige op de wereld. De wetering ligt er stilletjes bij. In gedachten zag ik bij aankomst staarten zwaaien maar in de werkelijkheid spat er nog geen witje aan het oppervlak. Ik ken deze wetering op twee manieren; of zoals nu, of bruisend van het leven. Met een verrekijker tuur ik de zijsloten af op zoek naar activiteit, naast wat meerkoeten zie ik niets. Dan is er tegen de andere kant aan ineens die staart die even rustig boven water wappert, niet veel later komt er een wittige schim mijn kant opglijden. Ik maak me klein en zie hoe de karper zijn tocht voor voedsel op het midden van het water voortzet. Ik weet genoeg, ik maak een paar stekjes en zet rustig de hengel in elkaar.
Als ik op de derde stek kom zie ik een stuk verderop weer een actieve vis, toch valt de totale activiteit tegen. ik ben er al ruim drie kwartier en heb buiten de twee vissen niets gezien. Net als ik een bekertje koffie inschenk ontstaat er en niet te missen kolk in de buurt van de pen. Niet veel later volgt de opsteker en wegloper. De lelijkste brasem ooit ligt voordat hij het doorheeft op de kant. Zijn staart is rafelig, op zijn buik zit een gezwel en hij mist een bovenlip. Met enig medelijden zet ik de vis terug. Als ik op de vierde stek zit komt van het ene op het andere moment het water tot leven. Overal lopen golfen van brasem en karper. Het contrast met zo even is te bizar voor woorden. Alsof een onzichtbare hand de vissen opdracht heeft gegeven aan het azen te slaan. Net als gisteren krijg ik de vissen niet op de stek, erger nog aan de overkant van de wetering is de meeste karperactiviteit waar te nemen. Er komen binnen mijn bereik twee sloten op de wetering uit. Vooral op die plekken is de ene na de andere azende vis te zien. Het is een eind werpen maar ik waag het erop; bij de ingang van één van de sloten strooi ik zo goed en kwaad als het gaat op die afstand wat voer. Ik ga terug naar het derde stekje, deze ligt redelijk in de buurt van de andere sloot. Op de hoek van de wetering en de sloot komt een staart boven water die buitenproportioneel is. De wellingen die de vis veroorzaakt zijn enorm. Tandenknarsend moet ik toezien hoe deze bullenbak steeds verder de sloot in zwemt; weg van mijn voerplek. Ik keer terug bij de net aangelegde voerplek. Op een paar meter van de in het water terechtgekomen kikkererwten zijn twee vissen duidelijk aan het azen. Na ongeveer tien minuten schuift één van hen steeds dichter naar mijn stek toe. Hij ontdekt het voer en begint ervan te eten, niet veel later neemt hij de pen op sleeptouw. In tegengestelde richting sla ik aan, had ik nog twijfel nu weet ik het zeker; karper! De vis begint onverstoorbaar door de slip heen weg te zwemmen, hij voelt zwaar aan en zorgt voor een behoorlijke boeggolf op het water. Hij scheert richting mijn kant, maar dan wel een meter of twintig verderop, hij probeert met zijn kop de kant in te komen. Door de hengel te heffen en de druk tegendraads op te voeren weet ik hem op andere gedachten te brengen. De volgende tactiek die hij toepast is het rukken aan de lijn, wild schud de vis met zijn kop. Ik ben beng dat de haak elk moment kan losschieten, gelukkig vangt de soepele hengel de klappen goed op, hij is moe en zonder al teveel problemen weet ik de vis naar het net te dirigeren. Dan pas zie ik hem, wat een schoonheid. Ook de cijfers vallen niet tegen, 82 centimeter, 21.5 pond. Na de foto's zit ik tevreden nog even bij de wetering, er zijn nog steeds vissen actief anderen zwemmen verstoord door de dril paniekerig heen en weer. Ik besluit niet te wachten tot de rust teruggekeerd is, ervaring heeft geleerd dat dit erg lang kan duren. Tevreden begin ik aan de weg terug door de weilanden.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
March 2024
Contact: [email protected]
|