Ik ploeg langs een sloot op weg naar de stek, wind tegen, weinig grip voor de fietsbandjes. Lekker even hard werken, de benen moe trappen. Als ik het zat ben parkeer ik de fiets en loop verder. Ik kijk naast me, dat is gek, vuildeeltjes bewegen op het water tegen de wind in? Wordt de polder bemalen, dat is wel het laatste wat ik zou verwachten na zo goed als geen neerslag de afgelopen drie weken. Ik grinnik, lijkt mijn lot te zijn tot nu toe dit jaar; als ik ertussenuit knijp en bij het water aankom kan je er donder opzeggen dat binnen een kwartier er een gemaal wordt opengezet. Naast bemaling ben ik de laatste tijd geconfronteerd met ijs op stekken waar ik het echt niet zou verwachten en weggesnoeide struikenrijen die van intieme plekken een kale saaie bedoeling maken. Misschien zie ik het negatiever dan het is doordat er de afgelopen periode ook geen karper op de kant kwam. Moeilijk om te zeggen. Ik kom aan bij de duiker waar ik wil vissen, water stroomt er stevig uit, iets verder op draaien de wieken van de molen. Maalt de molen? Onlangs is er naast de molen een nieuw, elektrisch, gemaal aangelegd wat meer vermogen heeft, is de oude manier van bemalen daarnaast ook nog in gebruik? Met wat rommelen lukt het ondanks de stroming het lichte pennetje net in het zicht te houden. Ik voer een paar kikkererwten, het lichtere voer dat ik ook mee heb laat ik achterwege, dat vliegt met deze stroming alle kanten op. Als ik een minuut of tien zit komt de pen hoger en hoger en gaat zelfs plat liggen; de bemaling is gestopt! Ik haal in, stel het stoppertje bij en leg weer in, daarna over de smalle plank die langs de betonnen rand van de duiker loopt met het voerbakje kruipen om rond de pen te voeren. Ik strooi wat korrels hennep, tarwe en oerdieboontjes. Als ik terug wil kruipen krijgt de pen een tikje en loopt daarna weg. Ik kruip snel terug, kijk nog een keer, sla maar mis; shit! Snel opnieuw beazen en weer te water. Pen komt direct de duiker uithobbelen; het stroomt weer. Ik verschuif het stoppertje maar weer, maar kan dit tien minuten later weer doen. Ik kijk naar de molen, soms draait hij hard dan weer zacht, de stroming heeft hetzelfde patroon. Wat willen ze? Is het toevallig ‘open molendag’ en laat de molenaar de werking aan toeschouwers zien of heb ik gewoon met een schizofrene molenaar van doen? Ik besluit om te bouwen, een zwaardere pen, daarna lood ik precies uit zodat bij de sterkste stroming er nog net oranje te zien is, bij geen bemaling de pen blijft staan en daarmee de aanbeet functie intact blijft. Het is even zoeken maar dan heb ik de juiste verdeling van lood en afstand tussen eerste loodje en stoppertje gevonden. Ondertussen stroomt het water soms wel, soms niet, soms hard, soms zacht. Bij een volgende periode dat er geen bemaling is weer een kort huppeltje op de pen, daarna dreunt hij weg. Ik twijfel, lijkt een lijnzwemmer, pen blijft weg. Ik sla aan en voel de weerstand van een karpertje. Na een korte worsteling een spiegeltje, lijkt van de uitzet van afgelopen jaar en is goed doorgegroeid en ziet er gezond uit. Wat een verschil; waar ik eerst wat geïrriteerd was over de bemaling kan ik er nu om lachen; wat de vangst met een karpervisser doet. Ik zit nog drie kwartier, in een periode van niet bemalen is er weer een duidelijke tik maar er volgt geen aanbeet. Ik zou willen dat ik ruimer de tijd had maar heb een deadline. Meer dan tevreden ruim ik op, terwijl ik dat doe worden de zeilen in alle vier de wieken volledig uitgerold; waarschijnlijk was er straks toch niet meer te vissen.
1 Comment
|
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
March 2024
Contact: [email protected]
|