Conditionering komt in verschillende vormen voor. Aas wat niet meer vertrouwd wordt, gewichtsverschillen waarmee haakaas ontweken wordt, niet voldoende flexibel reageren van het haakaas en ga zo maar door. Ook op bepaalde delen van het water kan conditionering ontstaan. Zones die de karper volledig of een groot deel van de dag mijdt. Ik ken meerdere polders waar een smal pad langs één of meerdere weteringen loopt. Onder de kant komen de vissen nauwelijks meer. Als ik terugkijk naar vangsten dan zijn het vaak bijzondere omstandigheden waarin de vis zijn angst voor die specifieke oeverzone laat varen; harde wind, mist, het holst van de nacht; dat soort dingen. Soms zijn bepaalde delen zo smal dat je de vis aan de overkant kunt belagen of zijn er plekken waar de vis wel onder de kant moet komen.
Ook interessant is het zoeken van plekken waar de vis niet het idee heeft dat de oeverzone gevaar kan inhouden. Een weiland wat via een bruggetje te bereiken is kan zomaar een paar vangsten opleveren, vooral als het een verboden weiland is. Naast de spanning van het vissen ook de spanning van wellicht betrapt worden; gelukkig is daar de nacht die alles verbergt. Ik parkeer de auto uit het zicht van de grote weg, bewoners die via de onverharde weg langskomen zullen hem zien maar het is me opgevallen dat er wel vaker auto's geparkeerd staan, waarschijnlijk zal niemand er erg in hebben. Spulletjes uit de auto en vlot maar zonder er verdacht er te zien het weiland in, na een meter of driehonderd ben ik in het donker onzichtbaar. Ik leg mijn hengelspullen in een droge greppel en maak voerplekken. De westenwind is prettig fris en stevig genoeg om een lekkere kabbel op het water te zetten. Dit is één van de bredere, dieper zijsloten van de wetering die ik normaal vanaf het schelpenpad bevis. Na een meter of vijfhonderd lopen kom ik bij de wetering aan, aan de overkant ligt het schelpenpad, ik sta naast een t-splitsing van water waar ik normaal alleen maar naar kan kijken. Een kwartiertje later ben ik terug op de eerste stek, hengel uit de greppel en vissen maar. Autolichten van een kweker die de kwekerij die naast deze weilanden ligt bezoekt. Ik kan me niet voorstellen dat hij me kan zien maar toch voel ik een tinteling. De pen hobbelt voor een eenzame, dorre braamstruik. Ik zit lekker maar voel me incompleet. Ik loop in mijn hoofd nogmaals door of ik alles wel heb meegenomen maar dat kan niet anders want ik zit lekker te vissen en drink een sterke bak koffie. Pas als ik op weg ben naar de volgende stek wordt de leegte van wat ik mis met hamerslag opgevuld door terugkerend besef; mijn pendoosje staat nog thuis. Loodjes, pennetjes, onderlijntjes, putty, alles wat je nodig zou kunnen hebben. Shit, als er nu iets misgaat heb ik geen back-up. Zou normaal geen punt zijn maar ik heb dit jaar de neiging om vissen te verspelen. Afgelopen zondag voor de derde keer draadbreuk. Tot dit seizoen gebeurde me dit me ongeveer één keer per anderhalf jaar. Ik ben onlangs nagegaan of ik meer risico ben gaan nemen maar dat is niet zo. Twee keer brak het draad op totaal onlogische momenten. Afgelopen zondag zwom een vis zich vast in iets dat onder water lag. Shit happens, maar ik voel me wel minder prettig met de wetenschap dat zelfs als er enkel een loodje van de lijn afvalt ik geen nieuwe kan opknijpen. Op het eerste rondje geeft de pen geen krimp, ik noteer als enige vis activiteit een spetterend witje. Niet echt bemoedigend. Als ik voor de tweede keer de pen voor de braamstruik plaats rolt er driemaal kort achtereen een vis in de buurt van mijn stek. Op het midden van het water komt een karper langs die met zijn bek boven water ergens op aast. Ik zak in mijn bubbel, pennetje is het enige op de wereld. Een paar tikken een een kort moment dat hij wat zakt; daarna niets meer. Na twintig minuten geloof ik het wel, ik voer bij. Die vis heeft geaast en komt wel terug. Ondanks dat het een heldere nacht is, is het donker, weinig omgevingslicht en de sterrenhemel spreidt zich boven me uit, een sikkelmaantje staat schaapachtig boven een rij bomen te schijnen. Het is stil, weinig vogels actief, geen muisjes die ritselen of graafgeluiden van mollen. Onderwater idem dito, tweede rondje levert weer geen tikje op. Ik voer wel overal wat bij. Ik ben weer bij de braamstruik, wat een bizarre hoeveelheid activiteit passeerde er in krap twee minuten, daarna niets meer. Na tien minuten begint de pen te stuiteren. Op en neer, op en neer, zakt volledig weg, komt terug en zakt weer weg, blijft net onder water staan. Mijn hoofd zegt, schreeuwt nog nee maar mijn handen doen ja. Ik ontmoet geen weerstand, zie ook geen vlucht actie maar dat zegt niets. "Kreeftjes" mompel ik zachtjes. Niet veel later zit ik op de t-splitsing. Wat een rust, ik kijk over de donkere weilanden en geniet. Wind is zo goed als weggevallen, geen kringen op het water, niets te zien. Uit het niets een tik op de pen, nog één. Vrij hard, doet me aan blei of blankvoorn denken. Dan wordt de pen op sleeptouw genomen. Kreeft? Hij duikt weg, dieper en dieper. mag het altijd zo blijven, nee, slaan maar. Weerstand, karper, weet niet helemaal wat hem overkomt want doet maar wat. Dan maakt hij diepte, een korte maar stevige touwtrekpartij onder de top, eerste keer dat hij richting het net komt nog een opleving maar dan al snel binnen. Op de kant zie ik mijn buit, grote glimlach, haakje los en in het net het water in. dan een uitbarsting in stilte; gebalde vuisten naar de lucht en mond open, de oerkreet laat ik alleen in mijn hoofd rollen, vind ik niet passend in die stille polder. Niet veel later ben ik op weg naar de auto, lekker nonchalant terug wandelen, niemand die me nu zal zien, iedereen ligt al te slapen.
5 Comments
Andries Hoekstra
15/9/2016 04:19:25 pm
Hee man, ja inderdaad, plan geslaagd, voor nu. Komende maanden maar kijken of het een toevalstreffer was of een goede vondst!
Reply
Torsten
13/9/2016 01:51:04 pm
lekker hoor
Reply
Andries Hoekstra
15/9/2016 04:20:02 pm
Hoi,
Reply
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|