Ik noemde het al tijdens mijn laatste blog, liep al een tijdje met een plannetje rond om tijdens het tiende jaar 'verhaaltjes' schrijven is wat oude 'verhaaltjes' naar boven te halen. Lekker nostalgisch doen. Ik had een vastomlijnd plan bedacht; oud verslagje omhoog trappen en een nostalgische sessie in het hier en nu om het geheel compleet te maken. Ondertussen is het niet het tiende maar al het elfde jaar, daarnaast was het plannetje te vastomlijnd, liet weinig ruimte over om te ontdekken en verbazen. En dat is juist wat ik nu nodig heb; hoofd leeg en blik open. Ergens de afgelopen jaren ben ik een gezond brok opportunisme langzaam kwijt geraakt. Teveel bezig met weerbeelden, vooruitzichten en plannen. Achteraf vaak pas beseffend dat er zoveel meer mogelijk was geweest. 4 april 2010, de paasdagen, koud en nat weer. Brrr, de paashaas zal er verzopen bij hebben gelopen. Parallel met deze Paasdagen; ook nat en koud. Sterker nog, Paasdagen herinner ik me vooral als nat en koud, zullen best uitzonderingen zijn maar dat is het beeld dat overheerst. Van kerst heb ik ook zo'n beeld; zacht en harde wind uit de goede hoek. Gek hoe dat brein werkt en beelden voor je vaststelt. Toen, in 2010, was die gezonde dosis opportunisme er nog wel. Geen moment bezig geweest met het weerbeeld, gekeken of er ergens in het drukke Paasschema een gaatjes was en dat was er: "De paasdagen, momenten die net als de kerst veelal met familie doorgebracht worden. 's Middags zit ik aan de koffie bij mijn ouders. Door het raam zie ik dat de bewolking langzaam dunner word. Ik wil best met mijn gedachten bij de gespreksonderwerpen van de familie blijven maar de gebeurtenissen van de voorbije dag blijven in mijn gedachten hangen. Binnen zijn na een mooie karpervangst is voor mij altijd wat onwerkelijk, het liefste zou ik buiten blijven, niet eens om door te vissen maar om gewoon buiten te zijn..... Eerder die dag was ik na een klein paasontbijt met mijn vrouw naar haar familie gereden voor een paasbrunch. Tijdens de nacht was ik meerdere malen wakker geworden van de harde regen, koude regen. Op een moment dat ik echt even wakker werd bedacht ik me dat de watertemperatuur wel weer wat zal dalen. Als we terugrijden naar huis van de brunch druppelt het zo nu en dan nog, toch zie ik het wel zitten. Thuis aangekomen scharrel ik mijn spulletjes bij elkaar en ga op weg naar de polder. Zo tussen de brunch en de paasgourmet in heb ik niet heel veel tijd en wil ik het zo simpel als mogelijk houden." Lees verder Toen dus een mooi resultaat met Pasen, één van de weinige die ik me kan herinneren. Enige andere tastbare herinnering zijn vroege ochtenden in een poldertje waar ik al veel te lang niet ben geweest. Terugdenken aan brengt ook weer nieuwe, oude ideeën. Ga er zeker binnenkort een keertje naartoe, kijken of het nog wat is? Terug naar hier en nu, mooie weekenden, dagen eromheen koud en nat. Voorjaar hangt in de lucht maar het laatste zetje ontbreekt. Een dag of tien geleden maak ik gebruik van het extra licht in de ochtend, klok is nog niet verzet dus rond zes uur is er al genoeg te zien. Terwijl tuinders naar hun werk rijden strooi ik mijn voer. Daarna terug naar huis, ontbijten met de kinderen en ze naar school brengen. Dan snel terug om de voerplekjes af te lopen voordat ze weer op het schoolplein staan! Geen slechte keuze, ondanks dat het ijzig koud aanvoelt vang ik twee mooie vissen. De vissen komen uit een apart poldertje. In andere verslagen heb ik het weleens over een 'gat in de grond'. Het ligt een stuk dieper dan de omliggende veenpolders en heeft daarmee een totaal eigen karakter. Het water is brak, altijd bruinig van kleur. Wellen en kwellen zorgen voor altijd omhoogkomend grondwater en zo moet er zelfs tijdens lange droge perioden regelmatig bemaalt worden. Witvis heeft er vrij spel omdat roofvis nagenoeg ontbreek. Prima bestand aan karper en brasem dus. In de zomer blijft het water redelijk schoon van planten maar is er zoveel ander voedsel aanwezig dat de karper je voer vaak links laat liggen. Nu, zo vroeg in het jaar, is het een plek waar het moet gebeuren. Natuurlijk voedsel is er minder dus een snack zal sneller gepakt worden. Gisterochtend voor de traditionele paasbrunch loop ik er weer rond. Triest weer maar dat vind ik juist wel mooi in de polder. Die treurige aanblik, van het natte gras, vergezicht bedompt door de natte atmosfeer. Ik strooi voer op een paar plekken. Water heeft haast, er wordt weer gemalen. Rustig strooien maar, kijken hoe snel het voer zakt en op welke afstand van de beoogde stek het dan te water moet. Ruim na twaalven ben ik terug. Omdat het de vorige keer als vanzelf ging zijn de verwachtingen torenhoog. Hengeltje rustig optuigen. Klein pennetje waarvan een minipuntje oranje te zien is als er een halve gram lood onder hangt. Een extra loodje om de lijn vlak te houden en dan een klein haakje. Kikkererwtje erop en afwerken met een klein stukje smac. Daarna rustig kijken naar het huppende puntje oranje. Als het goed is zal het snel gebeuren? Het is niet goed. Het is plek na plek niet goed. Nergens een tikje. Teveel gevoerd, te weinig of vis gewoon niet actief? Wie zal het zeggen. Teveel voeren kan ik me niet voorstellen. Klein beetje voer bij dus na iedere stekwissel. Tweede rondje. Eerste stek meteen leven. Ha, zie je wel ze zijn er gewoon! Zet niet door. Paar keer een tikje en even wegzakkende pen. Waarom loopt hij nou niet door? Ik verplaats het aas ietsjes. Als ik dat tien minuten later weer wil doen voel ik weerstand? Er zwemt iets weg, per ongeluk een karper vals gehaakt? Nee, niet valsgehaakt, beestje komt even boven en haak zit gewoon in de bek! Schub is het er niet mee eens, zet aan en er volgt een mooie dril. Ik hurk en geniet. Poldertje op de achtergrond, weinig wind zingt in de lijn en een kleine krachtpatser die er het beste van maakt. Weer een mooie vis, gezond en sterk! Ik blijf nog even hangen maar de dag heeft niet meer dan dit in petto. Meer dan genoeg ook natuurlijk. Ik ben ondertussen wel toe aan meer voorjaarsachtige temperaturen, wie weet later deze week?
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|