Na de successen in een polder voor mijn vakantie besluit ik na terugkomst hier maar weer naar toe te gaan. Een avondje meepakken na de eerste dagen werk is lekker, het weer is goed, hoewel het gebrek aan wind me niet helemaal lekker zit. Aangekomen zie ik al snel meerdere vissen actief azen. Ik leg drie voerplekken aan, twee bij slootjes die op de omloopsloot uitkomen, één halverwege de omloopsloot. Op de eerste stek begin ik geduldig te vissen. Ik heb terwijl ik mijn eerste bak koffie inschenk het idee dat er al snel karper op deze stek zit. Vanuit de omloopsloot komt er een boeggolf aan die op mijn stek in een kolk veranderd. Ik wacht een half uur waarin er eerst duidelijk beweging in de pen zit maar dit wordt langzaam minder. Op de stek halverwege de sloot gebeurt niets. Wel is er veel vis in beweging. Op verschillende plekken komen er aasbellen omhoog van karper en brasem. Ook lopen er regelmatig golven door het water of liggen er vissen in de kant te walmen. Grinnikend moet ik denken aan de Beet! die op me lag te wachten na de vakantie. Voor dit weekend werd in de bijttijdentabel aangegeven dat vangstkans "niet best" zou zijn. De tijden die aangegeven stonden waarop de kansen het hoogst waren, was ook niet de tijd waarop ik viste. Ik geef verder niet veel om dit soort informatie en kon me ook niet voorstellen dat deze avond visloos zou blijven. Op de derde stek is er veel beweging. Er zwemmen een aantal vissen over de stek een en de pen wordt af en toe weggedrukt. Na weer een golf over de stek loopt de pen rustig weg. Ik sla vast en trek mijn hengel krom op een massieve onverstoorbare weerstand die, als eerste ooit, het kleine slootje in begint te zwemmen. De slip begint te werken en de vis begint steeds harder te zwemmen. Voor ik het weet is hij onder een loopplank door gezwommen. Ik hou mijn hengel laag en voer de druk op, de sloot is vuil en ik wil de vis er zo snel mogelijk uit hebben. Met veel moeite krijg ik hem onder de plank vandaan wat mij wat meer speelruimte geeft. Op het moment dat ik het idee heb de controle terug te hebben duikt de vis de kant in, en draait hierna direct negentig graden. Terwijl een misselijkmakend gevoel zich meester van mij maakt zie ik de hengel recht springen en de dobber en haak op me afkomen; losgeschoten. Ik kan wel voor de grond zakken; ik ga door waar ik voor de vakantie mee gestopt was. Ik probeer mijzelf rustig te krijgen want ik ben nog maar net begonnen met vissen en er liggen sowieso nog twee voerstekken te wachten waar ondertussen vis op kan zitten. Met trillende handen voel ik of de lijn niet beschadigd is en zet ik twee loodjes op het draad die tijdens de dril gesneuveld zijn. Ik voer bij op de stek en sluip terug naar de eerste stek. Het duurt niet lang of ook hier wordt het duidelijk dat er karper aanwezig is. Na nog geen vijf minuten wordt de pen rustig over het water heengetrokken, de vis aast gewoon door terwijl hij het haakaas al genomen heeft! Ik zet de haak en het water ontploft. De vis ramt door de slip heen en komt uiteindelijk boven stek twee tot stilstand. Met de angst in mijn lichaam dril ik de vis zo snel mogelijk, maar echt druk durf ik niet te zetten, bang om weer een vis te verspelen. Ondertussen zie ik dat de dril totale paniek in de sloot veroorzaakt heeft, overal lopen golven van vissen die wegvluchten. Na een spannende vijf minuten land ik een strakke spiegelkarper. Een mooie vis die bij 79cm 16 pond weegt. Ik ben blij; voor mij is de avond geslaagd. Toch wil ik meer want ik ben eigenlijk nog maar ruim een uur bezig! Ik voer bij op stek 1 en besluit stek 2 over te slaan. Op stek 3 is veel beweging, maar aan de slome opstekers te zien is er een groepje brasem op deze stek beland. Ik wacht geduldig af maar besluit na tien minuten terug te gaan naar stek 2. Hier gebeurt nog steeds helemaal niets, dan nog maar even op stek 1. Het begint al te schemeren maar de golven maken duidelijk dat er nog steeds karpers de sloot in en uitzwemmen. Na een kwartier gebeurt het onvermijdelijke. Twee foeragerende karpers zwemmen de sloot uit en ploffen op mijn voerplek neer, bijna direct is de pen weg, ik wacht even omdat ik bang ben dat het lijnzwemmer is maar als de pen echt weg blijft sla ik aan. In eerste instantie lijkt het om een kleine vis te gaan en denk ik het klusje snel te kunnen klaren. Toch krijg ik de vis niet omhoog, en hoe langer de dril duurt hoe meer kracht hij gaat zetten. Meerdere keren loopt hij rustig weg, mij met een bonzend hart en een tikkende slip achterlatend. Ik krijg de vis niet hoog, pas na tien minuten zie ik hem voor het eerst (wat in een ondiepe poldersloot weinig voorkomt), ik trek hem naar het net maar weer kolkt hij weg. De slip tikt nog even maar dan komt hij naar boven en glijdt op zijn kant. Rustig laat ik hem het net in glijden. Als ik hem uit het water til weet ik dat het een beste is. Een dikke schubkarper van 84 cm en 24,5 pond. Na de foto's (met flits helaas) te hebben gemaakt ruim ik rustig op en loop ik in het schemerdonker via loopplanken terug naar mijn fiets.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|