De paasdagen, momenten die net als de kerst veelal met familie doorgebracht worden. 's Middags zit ik aan de koffie bij mijn ouders. Door het raam zie ik dat de bewolking langzaam dunner word. Ik wil best met mijn gedachten bij de gespreksonderwerpen van de familie blijven maar de gebeurtenissen van de voorbije dag blijven in mijn gedachten hangen. Binnen zijn na een mooie karpervangst is voor mij altijd wat onwerkelijk, het liefste zou ik buiten blijven, niet eens om door te vissen maar om gewoon buiten te zijn.....
Eerder die dag was ik na een klein paasontbijt met mijn vrouw naar haar familie gereden voor een paasbrunch. Tijdens de nacht was ik meerdere malen wakker geworden van de harde regen, koude regen. Op een moment dat ik echt even wakker werd bedacht ik me dat de watertemperatuur wel weer wat zal dalen. Als we terugrijden naar huis van de brunch druppelt het zo nu en dan nog, toch zie ik het wel zitten. Thuis aangekomen scharrel ik mijn spulletjes bij elkaar en ga op weg naar polder twee. Zo tussen de brunch en de paasgourmet in heb ik niet heel veel tijd en wil ik het zo simpel als mogelijk houden. In de polder aangekomen zie ik dat het gemaal op volle toeren draait, was ook wel te verwachten met alle regenval. Ik maak bij een brug twee en bij de duiker naar het gemaal één voerplek. Bij de duiker stroomt het water hard, ik gooi eerst één kikkererwt naar beneden om te kijken hoe snel hij zakt. Daarna voer ik zo dat de stroming het voer net tot in de duiker meeneemt. Met deze stroming kan ik hier moeilijk vissen maar misschien wordt het gemaal in de loop van de middag uitgezet. Niet heel veel later staat een pennetje op de stroming in het water te huppelen. Het weer wordt wat beter, af en toe trekt het wolkendek uit elkaar en komt de zon even tevoorschijn. De pen staat op een plek waar de stroming terugkeert. Het ene moment trekt de stroming de pen wat mee, dan voert hij hem weer terug. Na een half uurtje is er een hobbeltje dat niet door de stroming veroorzaakt wordt. Ik wacht nog geruime tijd maar er gebeurt niets. Aan de andere kant van de brug staat het pennetje mooi op de stroom te wiegen. Na een kwartier wachten wordt de pen ineens meegetrokken tegen de stroming in. Ik wacht even om er zeker van te zijn dat dit niet de stroming is. Als ik aansla voel ik niets, was dit toch de stroming dan? Ik beaas de haak opnieuw. Na nog een kwartier wachten is de pen weer weg. Nu sla ik vast op een slome vis. Langzaam zwemt de vis van de stek weg, de slip begint te tikken. Er volgt een lange spannende dril waarbij de vis geen moment van de bodem komt. Het duurt lang voordat hij schepklaar voor het net ligt. Als ik hem uit het water til zie ik dat het een hele beste vis is. Een 'two- tone' schubkarper die 91 centimeter lang is, het gewicht van 26 pond en de ingevallen flanken laten nog maar eens zien dat de vissen een zware winter achter de rug hebben. Met respect zet ik de vis terug in zijn element, daarna is het tijd voor de nodige vreugdekreten. Bij de duiker aangekomen zie ik dat het gemaal nog steeds open staat. Ik zet de pen neer en weet hem met moeite op mijn top tegen te houden. Regelmatig verdwijnt de pen onder water, zo diep dat ik het oranje niet meer zie. Dit gaat niet werken terug naar de eerste stek. Op de eerste stek zit ik nog een half uurtje ik krijg geen stootje meer. Het is alweer tijd om richting het volgende bezoek te gaan. Ik prijs me gelukkig met die ene vis die ik in deze korte periode heb weten te haken.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
May 2024
Contact: [email protected]
|