Bijkomen

Het is hier alweer een tijdje stil geweest. Ik ben er een paar keer op uit geweest en had graag wat avonturen aan het papier toevertrouwd, helaas is tijd momenteel schaars. De tuin moet op de schop, en grondig ook.

Afgelopen zaterdag wil ik al het werk verzetten dat nodig is om zondag de boel opnieuw te kunnen bestraten. In de ochtend rij ik al het afval naar het plaatselijke depot. daarna oude tegeltjes eruit, zand dat hieronder vandaan komt gebruiken voor de plek waar eerst de vlonder lag want dat moet terras worden. Tussendoor speel ik ook nog een wedstrijdje voetbal. Niet verrassend dat ik aan het einde van de dag uitgeblust maar wel erg tevreden aan het avondeten zit. Na het eten scharrel ik mijn spulletjes bij elkaar om op pad te gaan met de penhengel. Ik ga voor het eerst naar deze polder dit jaar. ik hoop dat het warme weer de karpers naar een aantal ondiepe sloten heeft gebracht. Via wat hekken kan ik een aantal van deze slootjes bereiken. Tijdens mijn tocht naar de sloten toe strooi ik op een paar plekken in de hoofdwetering voer. Daar zal ik later op de avond, als de wandel en fiets activiteit op het schelpenpad is afgenomen, terugkomen.

Het waait hard, er staat een flinke kabbel op het water die het moeilijk maakt de bewegingen van karper op dit ondiepe water waar te nemen. Als ik aan het optuigen ben zie ik op een stil stuk wellingen ontstaan; ze liggen er! Langzaam benader ik het water. Ik heb op de hoek van een slootje en de hoofdwetering een voerplekje gemaakt. Het slootje is meer een verbindingsstukje met een vierkante bak water, verderop loopt het slootje door de weilanden in. Ik loop op het stukje land tussen de bak water en de hoofdwetering. Zo stil mogelijk sluip ik over de zachte veengrond, de grond is hier boterzacht en ik wil zo min mogelijk trillingen het water insturen.

Als ik in de buurt van het stekje kom leg ik mijn kussentje neer. Ik ga zitten en laat de pen te water. Daar staat het oranje puntje langzaam op de golfjes heen en weer te wiegen. Ik heb de zon en de wind in mijn rug en kijk de eeuwige polder in. Heerlijk, even rust na een drukke, productieve week. De wind neemt wat af en het water wordt vlakker. Op verschillende plekken zie ik actieve vis. Brasem, maar ook karper. Vanuit de wetering komt er een staart aanzwaaien, niet veel later is er een kolk op het voerplekje opletten nu. Ik weet niet zeker of het een brasem of een karper is die het voer heeft gevonden. Na een paar minuten word de pen weggetrokken, na de aanslag is er geen twijfel meer mogelijk; karper! Als een bezetene schiet de vis ervandoor maar na die eerste wilde run lijkt zijn kruit verschoten. Kopschuddend, proestend en draaiend kan ik hem boven het net trekken. Een mooie slanke vis mag even op de foto. precies 70 centimeter en 10 pond, geen slecht begin.

Ik voer wat bij en beweeg me langzaam naar de andere kant van de bak, hier heb ik veel vis langs zien komen, en strooi wat hennep en tarwe. Hier zit ik een half uurtje maar er gebeurt niets. De vissen lijken even verdwenen.

Terug op het eerste stekje begint het te schemeren. Ik krijg een paar tikken op de pen en wacht af. Als ik het rode puntje niet meer goed kan zien monteer ik een breekstaafje. De beweging zet niet door. Ik besluit de eerder op de avond aangelegde stekken te bezoeken.

Bij geen van de stekken is er een teken van leven te bespeuren. Terug maar naar de plek waar ik wel actieve vis zag. Op de later aangelegde stek bij de vierkante bak is veel beweging maar de vissen komen niet op de stek. Ik wacht af, misschien dat ze er toch opkomen? Na drie kwartier meerdere vissen te hebben zien passeren zonder ook maar enige interesse te tonen in het voer besluit ik terug te gaan naar de plek waar ik de karper haakte. Het duurt hier niet lang voordat de pen weg wordt getrokken. Ik sla aan en meteen komt er iets boven water klapperen, dan valt de spanning weg, de haak is losgeschoten. Wat het was weet ik niet? Ik zie dat er meerdere vissen zijn geschrokken, kleine en grote boeggolven lopen kris kras door de wetering heen. Ik besluit te stoppen, het is alweer half twaalf en ik heb zin om te slapen. Wat een heerlijke eerste zomeravond was het en nog een karpertje gevangen ook kan het mooier?