.... Profetisch? Uiteindelijk wordt het geduld altijd beloond, dat is iets wat ik de afgelopen jaren geleerd heb. Wanneer dit gebeurd is niet altijd duidelijk, dat het gebeuren gaat is een zekerheid. Deze middag heb ik tussen een afspraak en het avondeten een paar uurtjes over. Een polder in de buurt is een logische keuze. Deze polder wordt sinds een aantal jaar in tweeën gedeeld door een autoweg. In het ene deel vis ik veel, het andere is moeilijk bereikbaar en bestaat voornamelijk uit kleine ondiepe sloten. Eén van deze sloten ligt langs de weg die me naar de visstekken voert. Al regelmatig heb ik in deze sloot karper gezien maar ik heb er nog nooit gevist. Ook nu als ik langs de sloot fiets zie ik actieve vissen. Ik parkeer mijn fiets bij de brug over de snelweg en maak in het slootje voorzichtig een stekje, de walmende vissen hebben gelukkig niets in de gaten. Ik loop over de brug en maak aan de andere kant nog drie stekken. Twee in de bocht van de bermsloot en één wat verder in de bermsloot. Bij de laatste stek zie ik ook meerdere vissen actief azen. Als ik terugkom bij het slootje is het duidelijk dat de vissen het voer hebben gevonden, golfjes en bellenplakkaten markeren de stek. Voorzichtig gooi ik in. Na en paar minuten loopt de pen weg, ik wacht tot het draad loopt en sla dan aan; mis. Er rolt geen vis weg dus ik besluit het nog even te proberen. Na tien minuten gewacht te hebben schuift het pennetje schokkend weg, ik wacht even voor de zekerheid maar zet dan de haak. De vis wil direct richting het riet dat verderop verspreidt in de sloot staat, het lukt me om hem hier weg te houden. De dril voltrekt zich langzaam, de vis neemt geen lijn maar blijft, voor zover mogelijk in een slootje, diep zitten. Na een paar minuten is hij moe. Tijdens de dril had ik niet het idee me een grote vis te maken te hebben, als hij het net inglijdt weet ik dat het een mooie is, als ik het net uit het water til schrik ik van het gewicht dat ik voel. De vis is veruit de grootste die ik tot nu toe heb gevangen in deze polder. De volle zachte buik doet kuit vermoeden. Bij een lengte van 88 centimeter weegt de vis 28,4 pond. Ik ben er even stil van. Mijn gedachten schieten terug naar vanochtend toen ik wat geïrriteerd mijn gevoelens hier weergaf, binnen een paar uur lijkt alle malaise verdwenen! Ik maak verderop in de sloot een nieuwe stek, wie weet zijn er ondanks de onrust nog vissen die hierop gaan azen. Ik loop over de snelweg heen en zie in de buurt van de tweede stek een flinke graskarper uit de kant eten, langzaam aan komt hij richting mijn stek. Ik besluit eerst de andere stekken te bekijken, wie weet vind de graskarper het voer.
Bij de andere twee stekken is het erg stil, de actieve vissen van eerst zijn verdwenen. Terug op de tweede stek blijkt al snel dat de graskarper het aas niet gevonden heeft, hij is de stek voorbij gezwommen en ligt verderop in de kant te happen. Ik besluit mij aas bij hem te laten zakken, zoals meestal werkt dit niet. Ik loop terug naar het slootje en vis even op de nieuwe stek. Ook hier is de activiteit duidelijk afgenomen, ik besluit te stoppen, dan ben ik ruim op tijd voor het eten thuis, het is voor vandaag mooi geweest.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|