"Dat wordt dan zeven euro zestig" zegt de verkoper. Ik reken af en reken door; zeker twintig penvismomenten voor de boeg met de betaalde zeven euro zestig. Niet slecht. Wel jammer dat de sojabonen op waren, fijn boontje, dat zich goed op de haak of hair laat monteren. Nu keer ik huiswaarts met kikkererwten, mungbonen, rode boontjes en black eyed beans; prima mix. De voorgekookte en ingevroren zakjes waren weer eens op. Gebeurt drie- of viermaal per jaar. Laatste zakje haalde ik afgelopen zaterdag uit de vriezer, toen ik zondagochtend om vier uur beneden kwam was het ontdooid. Inpakken en wegwezen, er lag een poldertje op me te wachten. Als ik arriveer is het al licht. Een bewuste keuze, polders die ik ken durf ik wel in de schemering aan te voeren, in een nieuwe polder wil ik zien waar mijn voer terecht komt. Achteraf was het niet nodig, de brede, diepe wetering kent een volledig gelijk verloop, nergens een plantje of obstakel te bekennen. Ik loop de wetering af en voer vier plekken aan. Ben blij dat ik een paar bamboestokken heb meegenomen. Er zijn geen echte herkenningspunten en het is toch wel fijn om later de stekken weer terug te vinden. Omdat het water zo mooi schoon is pak ik een lichte stok en bijhorende lijn. Ik heb geen idee wat de gemiddelde grootte is van de vissen hier maar met de aanwezige ruimte is het een verantwoorde keuze. Tijdens het optuigen kijk ik naar het oneindige niets, het blijft boeien. Het is bewolkt en dat is prettig, de zon komt in mijn rug op. Op deze manier heb ik geen last van mijn eigen schaduw die over het water valt. Daarnaast heb ik altijd het idee dat de vis bij wat bewolking in de ochtend langer actief blijft doorazen. Op de eerste stek lijkt er geen beweging te zijn. Dan, na een minuut of tien, begint er wat riet te schudden. Niet veel later belletjes en een plots wegzakkend pennetje. Zo hard dat ik een lijnzwemmer vermoed. Dat klopt, niet alleen een zwemmer maar ook een schrikker; brede golf laat zien waar de vis heenvliegt. "Lekker begin", mompel ik. Het is een doorlopend thema de laatste visbeurten. Iedere keer krijg ik eenvoudig karper op de stek maar iedere keer verdwijnen de vissen na een aantal lijnzwemmers. Om gek van te worden. Niet getreurd voor nu. Handje voer erbij en door. Tweede stekje, het bruist er. Voorzichtig leg ik in, pen zakt direct door. Ik heb de diepte verkeerd ingeschat. Voorzichtig omhoog en meer ruimte geven. Pen zakt weer direct weg, het ritueel herhaalt zich. Ik ben verbaasd, ruim 1 meter 20 water kort onder de kant. Het bruisen is even gestopt. Als het pennetje een tijdje heeft gestaan komen de belletjes van links weer aanlopen. Pen geeft direct signalen door van een actieve vis. Wordt alle kanten opgegooid. Paar keer een lijnzwemmer, dan de aanbeet. Vis is woest en meteen weet ik dat ik toch op een lijnzwemmer heb geslagen. Kort daarna schiet de boel los, schub op de haak. Ik zucht diep, heel diep. Derde stek is nog iets dieper. Weer bijstellen. Daarna weer inleggen. Pen staat even en zakt direct door. Ik wacht even af, draad kruipt mee, met enige twijfel na de tumultueuze stat sla ik aan; raak. Wild karpertje schiet alle kanten op. Zet de sloot op zijn kop. Door de diepte van het water laat hij me tussen de wilde uithalen door naar een diep gebogen hengel kijken. Op de kant bewonder ik hem, poldervis in optima forma. Ik orden mijn spullen, voel even aan de lijn. Klein kneusje in de buurt van de haak. Geen risico, stukje draad eraf en haakje opnieuw aanknopen. Om me heen is het nog stil. Toen ik aankwam waren er wat jongeren die zwalkend terug kwamen fietsen van één of ander schuurfeest. Nu is het het moment van rust tussen afzwaaiende feestvierders en vroege zondagwandelaars; heerlijk. Op het water is veel te zien. Overal lijkt karper te azen. Soms met diepe bellensporen, soms smakkend in de kant. Heel af en toe een exemplaar dat voor even het luchtruim kiest en dan terugvalt. Ook op de vierde stek weer snel beweging op de pen. Zet niet door. Ik wacht even en besluit te checken of de boel wel goed zit. Bij het ophalen ontmoet ik weerstand. Een kreeftje komt even boven water, laat het aas los en plonst terug. Hier ook al? Het is niet een beetje een plaag aan het worden, die krengen breiden zich met het jaar uit en bestrijden is niet aan de orde. Af en toe een kreeftaanbeet is prima maar op sommige plekken hobbelt je pen om de paar minuten weg omdat er een kreeft met je aas aan de wandel gaat. Ik leg weer in, tussen het hoge gras en riet door is het vinden van het pennetje een soort zoekplaatje. Het riet voor de kant begint te schudden, een vis die ondiep aast. Op de stek ook ineens actie. Pennetje wordt in alle bochten gezet. Opstekers, drukkertjes, even op sleeptouw. Weer kreeft? dan zakt hij na een tikje kort weg, even terug en dan uit het zicht. Ik sla aan, weer karper. Sterke vis. Slip loopt even, dan breekt het draad. Wat nu weer? Kort boven de haak is er een breuk ontstaan? Ik snap het niet, verving net een stukje lijn. Dan gaan mijn gedachten terug naar het kreeftje, zou die de lijn hebben beschadigd? Heb het vaker meegemaakt, met de gegeven informatie de enige nu te verbinden logische conclusie. Nieuw haakje erop dan maar. Handje voer op de stek, terug naar waar ik begon. Stek één is een stuk ondieper, geen vis te zien. Het wolkendek is op de weinige wind langzaam weggedreven, ineens staat de zon hard te schijnen. Ik hoop dat de vis er niet van stilvalt? Tweede stek is weer beaaid met belletjes. Zijn deze belletjes nieuw of oud? Ik moet best een tijd wachten om dat antwoord te krijgen. Weer komt er van links een bellenspoor de stek oplopen. De stek wordt op zijn kop gezet laat de pen weten. Meerdere keren hoge opstekers en lijnzwemmers. Ik wacht geduldig op de kant. Het wordt stil op de stek, vis verdwenen? Even wachten nog. Ja hoor, beweging komt terug. Fascinerend hoelang een karper met een minihandje voer bezig kan zijn. Dan eindelijk een beweging op de pen die op een aanbeet lijkt. Niet veel later sta ik de tweede vis te drillen, weer zo'n wilde polderbewoner, op de flanken duidelijk herstellend van paaigeweld. De bewolking komt terug, wel zo fijn. Ik heb nog een kwartiertje, wil op tijd thuis zijn om met iedereen te ontbijten. Ik kies voor het derde stekje, goede keuze want weer ontmoet ik een bellenfeest. Zo gaaf, schuim dat naast de pen omhoog komt en dan die pen die langzaam wegzakt in dat schuim. Vis onder water weet nog nergens van. Kort daarna wel. Wildste vis van de dag. Vliegt echt alle kanten op, kan hem soms bij het terugzwemmen naar de kant maar net aan bijhouden. Ook deze komt op de kant. Wat een ochtendje, voldaan poseer ik in de penvishouding. Hengel op de schouder, karper in de hand, oneindige wereld in de rug.
4 Comments
Mooi watertje Andries...
Reply
Andries Hoekstra
26/6/2018 05:57:42 pm
Hoi Rombout
Reply
ate
19/7/2018 10:50:17 am
Hoi Andries,
Reply
Andries Hoekstra
5/8/2018 12:45:32 pm
Hoi Ate,
Reply
Leave a Reply. |
Ik ben......Andries Hoekstra. Trotse vader van twee kinderen en getrouwd met een fan-tastische vrouw. Vanaf mijn 16e vis ik gericht op karper, ondertussen alweer 26 jaar. Vissen gebeurt tussen het familieleven door en daarom vaak 's ochtends vroeg, 's avonds laat of 's nachts. Andere blog's:Categorieën
All
Archieven
April 2024
Contact: [email protected]
|